Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 565  ▶ 
ЦУКЕ'РАЧКА ж. памянш. да ц у к ё p к а. Дзве цукерачкі принёс. Груздава Паст. ЦУКРО'ВЩА ж. мед. Дыябет. 3 таго спалахнення дастала цукровіцу. Кіралі Шчуч. ЦУКРЬГЦА ж. Тое ж, што i ц у к р о в і ц а. Ен меў цукрыцу. Жылі Іўеў.; параўн. польск. cukrzyca тж'. ЦУКУ-ЦУ'КУ выкл. Воклічы, якімі падзываюць куранят. Альба Нясв. ЦУ'НДАЦЬ незак. экспр. Выконваць, рабіць нудную працяглую работу. Цундай зрана да вечара гэту работу! Мсцібава Ваўк. ЦУ'НТАР м. Кнот, зроблены з тлелага палатна (для высякання агню крэсівам). Даўней бралі палатно i тлілі яго i называлi цунтар: як іскра nanadae на яго, ён быстра тлее. Мсцібава Ваўк. Адны рабілі цунтар, другія — каснік. Баброўнікі Гарад. Спаліў яго на цунтар. Крынкі Крын.; параўн. літ. čiŭntas абрэзак'ням. Zunder 'трут, губа'. / ЦУ'ПКІ прым. Цвёрды, тугі. Хлеб цупкі. Маркаўскае Лельч. Буракі цупкія. Альхоўцы Лях. ЦУПЧЭ'ЙШЫ прым. выш. да ц ў п к i. Наш хлеб цупчэйшы. Маркоўскае Лельч. ЦУР м. Адтуліна ў саску (пра жывёл). У каровы цур малы ў сісцэ. Кураполле Паст. ЦУРА' ж. кулін. 1. Страва, прыгатаваная з вады, солі ці цукpy i хлеба. Даўне бабулька вады ўліе, хлеба ўкрыша i кажа: «Есця, гэта цура, здарова есці цуру». Солы Смарг. Цуру даўней рабілі так: у халодную ваду накрышыць хлеба i пасоліць. Пацаўшчына Дзятл., Рыбчына Віл. Цура — гэта вада халодная, солі сыпалі ці сахару. Крэва Смарг. 2. Страва, прыгатаваная з хлеба, цёплай вады, прыпраўленая тлушчам. Цура — нарізаті хлеба, наліті кіпячоное воды, усыпаті солі i зашкварваем салом. Азарычы Пін. Цура — у цёплую воду накрышаць хлеба, цыбулькі i засквараць шчэ. Дзяніскавічы Ганц. 3. Хлеб, накрышаны ў малако. Ужо падаіла карову, зара, дзеці, цура будзя. Граўжышкі Ашм. V Цура цурыць, а хлеб курыць — спажываецца, расходуецца. Баравікоўшчына Валож. ЦУРА'К м., ЦУРАКІ' мн. Лядзяш. Стрэх пацячэ — i цуракі пазамярзаюць. Азяраны Раг. ЦУРАЛЁМ прысл. Струменем. Кроў цуралём цячэ. Солы Смарг, ЦУ'РАЧКА ж. памянш. устар. Драўляны гузік, бірка. 3 веніка цурачку рабілі i ў штаны ўшывалі. Рудня Чэрв. ЦУРБА'К м. Цурбан. Нізок Уздз. ЦУРБА'ЛКА ж. Палка. Узяла некую цурбалку i чуць не забіла курыцу. Альхоўцы Лях.; гл. д ыр ў б а л к і. ЦУРБА'Н м. Toe ж, што i д у p б а к. Цурбан — калотка да метра даўжыні. Палік Барыс
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

абрэзак'<ням, абрэзакням, цукерачка, цукровща, цундаць, цурачка, цурбак, цурбалка
9 👁
 ◀  / 565  ▶