ЦУРБА'НЧЫК м. памянш. да ц у p б а н. Задала ножку на цурбанчык — удырыла ножку. Азяраны Раг. ЦУРБУНСУЧКІ мн. памянш. Цвёрдыя часткі лісцяў агародніны. Брушкоўнік быў — паядуць i цурбуночкі астаюцца. Вецярэвічы Пух. ЦУФКАI ж. 1. Сцябло. Ад цуркі расходзяцца дробныя лісточкі. Кузьмічы Люб. 2. Вітка. Пляцень цуркай перапляталі. Багушэвічы Бярэз. 3. Палачка, кіёчак, што выкарыстоўваецца для вязания снапоў, кулёў саломы. Снапы вязалі цуркаю; цурку за пояс заткне i жне. Трэба цурка на гэты сноп. Кузьмічы Люб. От цуркаю звяжаш моцно. Г з і т о даўно вязалі, пры мне не вязалі, але ведаю, што казалі цурка. Цуркаю, як уцуркаеш снопа, то не развяжацца. Дзяніскавічы Ганц. Цурка — палачка, каб цясней сноп звязаць. Альхоўцы Лях. Цуркаю вязалі снопы. Малыя Аўцюкі Калінк. А кулі цуркай ладзяць. Ісерна Слуц. 4. Драўляная засаўка да кубла. Цурка засоўвалася ў вушы наверху века; цурка — ' палка з булдаўкай. Азяраны Раг. 5. То,е ж, што i д у р а ч к а. Цурка ў штаны ўшывалася. Азяраны Раг. ЦУФКАII ж. Дачка. Я бондарава цурка. Баб{юўнікі Гарад.; параўн. польск. cćrka тж'. ЦУФКІ мн. Ледзяшы. Багушэвічы Бярэз. ЦУРКР мн. Струмені. Абалонь — балота та к о я а там два ключы, цуркі бальшыя выступаяць са дна. Кураполле Паст. ЦУРКО'М прысл. Тое ж, што i ц у р а л ё м. Кроў цурком ліецца; баба прыляцела да дарогц з рукі кроў цурком. Груздава Паст. Кроу цурком леецца — хлебам заляпілі. Вецярэвічы Пух. Цурком з жылы кроў ідзець. Завельцы Астр. Ільецца пот цурком. Жылі Іўеў. Там пастаўлена начоўка ці мядніца i цурком ліецца. Старыя Трокі Трак. ЦУРУ'БАЛКА ж. Toe ж, што i ц у р б а л к а. Прывешвалі за шню вяроўку i палку такую — цурубалку, яна да калена даставала — б'ець na нагах, i карова шагам ідзець. Глівін Барыс. ЦУРЧА'ЦЬ, ЦЮРЧА'ЦЬ незак. Ліцца цурком. Цурчыць вада. Саланое Віл. Цюрчыць вида — бяжыць з шумам. Палік Барыс. Вада цюрчыць с-пат камня. Едлавічы Брасл. ЦУРЬГЦЬ незак. 1. Ліць, струменіць. Стаў дош цурыць. Саланое Віл., Кураполле Паст. 2. Цячы тонкім струменем. Прыпусціць карова, i цурыць малако, i тоненька цурыць, i тоўста цурыць. Кураполле Паст.; параўн. літ. čiureti, čiŭrinti цячы'. ЦУТ гл. ЦУДЦУЦЬ незак. Цвісці. Бульба ўжо цула n, кап ні замершы была. Ракаўскія Швянч. ЦЬГБА м. i ж. зневаж. Той, хто худы, высокі. Адзін цыба ўжо ідзе. Жылі Іўеў. ЦЫБАФТ м.у ЦЫБА'НТЫ мн. Доўгі жалезны прэнт з вінтавым кзшіош.* Цыбант ест у пярэдняй падушца; цыбанты робяцца з жалеза; праз падушку цыбанты ідуць на eoci; канцы цыбантаў нарэзаны вінтом i шрупкі накручуюць на іўыбанты. Цыбанты