ЦУРБА'НЧЫК м. памянш. да ц у p б а н. Задала ножку на цурбанчык — удырыла ножку. Азяраны Раг. ЦУРБУНСУЧКІ мн. памянш. Цвёрдыя часткі лісцяў агародніны. Брушкоўнік быў — паядуць i цурбуночкі астаюцца. Вецярэвічы Пух. ЦУФКА I ж. 1. Сцябло. Ад цуркі расходзяцца дробныя лісточкі. Кузьмічы Люб. 2. Вітка. Пляцень цуркай перапляталі. Багушэвічы Бярэз. 3. Палачка, кіёчак, што выкарыстоўваецца для вязания снапоў, кулёў саломы. Снапы вязалі цуркаю; цурку за пояс заткне i жне. Трэба цурка на гэты сноп. Кузьмічы Люб. От цуркаю звяжаш моцно. Г з і т о даўно вязалі, пры мне не вязалі, але ведаю, што казалі цурка. Цуркаю, як уцуркаеш снопа, то не развяжацца. Дзяніскавічы Ганц. Цурка — палачка, каб цясней сноп звязаць. Альхоўцы Лях. Цуркаю вязалі снопы. Малыя Аўцюкі Калінк. А кулі цуркай ладзяць. Ісерна Слуц. 4. Драўляная засаўка да кубла. Цурка засоўвалася ў вушы наверху века; цурка — ' палка з булдаўкай. Азяраны Раг. 5. То,е ж, што i д у р а ч к а. Цурка ў штаны ўшывалася. Азяраны Раг. ЦУФКА II ж. Дачка. Я бондарава цурка. Баб{юўнікі Гарад.; параўн. польск. cćrka тж'. ЦУФКІ мн. Ледзяшы. Багушэвічы Бярэз. ЦУРКР мн. Струмені. Абалонь — балота та к о я а там два ключы, цуркі бальшыя выступаяць са дна. Кураполле Паст. ЦУРКО'М прысл. Тое ж, што i ц у р а л ё м. Кроў цурком ліецца; баба прыляцела да дарогц з рукі кроў цурком. Груздава Паст. Кроу цурком леецца — хлебам заляпілі. Вецярэвічы Пух. Цурком з жылы кроў ідзець. Завельцы Астр. Ільецца пот цурком. Жылі Іўеў. Там пастаўлена начоўка ці мядніца i цурком ліецца. Старыя Трокі Трак. ЦУРУ'БАЛКА ж. Toe ж, што i ц у р б а л к а. Прывешвалі за шню вяроўку i палку такую — цурубалку, яна да калена даставала — б'ець na нагах, i карова шагам ідзець. Глівін Барыс. ЦУРЧА'ЦЬ, ЦЮ РЧА'ЦЬ незак. Ліцца цурком. Цурчыць вада. Саланое Віл. Цюрчыць вида — бяжыць з шумам. Палік Барыс. Вада цюрчыць с-пат камня. Едлавічы Брасл. ЦУРЬГЦЬ незак. 1. Ліць, струменіць. Стаў дош цурыць. Саланое Віл., Кураполле Паст. 2. Цячы тонкім струменем. Прыпусціць карова, i цурыць малако, i тоненька цурыць, i тоўста цурыць. Кураполле Паст.; параўн. літ. čiureti, čiŭrinti цячы'. ЦУТ гл. ЦУД ЦУЦЬ незак. Цвісці. Бульба ўжо цула n, кап ні замершы была. Ракаўскія Швянч. ЦЬГБА м. i ж. зневаж. Той, хто худы, высокі. Адзін цыба ўжо ідзе. Жылі Іўеў. ЦЫ БАФТ м.у ЦЫБА'НТЫ мн. Доўгі жалезны прэнт з вінтавым кзшіош.* Цыбант ест у пярэдняй падушца; цыбанты робяцца з жалеза; праз падушку цыбанты ідуць на eoci; канцы цыбантаў нарэзаны вінтом i шрупкі накручуюць на іўыбанты. Цыбанты
Дадатковыя словы
бець, рчаць, цурубалка, цурчаць, і^ыбанты
6 👁