Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

сам наляціць. Кураполле Паст. 6. Не бурны, слабай сілы. Сягоння вецер ціхой. Месянцы Брасл. ЦІХМА'Н м. неадабр. Ціхоня. Ціхман ты! Ціхман гэты, ад яго слова не дачакаесся, хоць ты купляй слова, а другі гавора i гавора. Едупка Шальч. ЦГХО гл. ЦГХА ЦІХО'НЯ Ж. Той, хто паводьна, марудна робіць. Ціхоня ро~ біць, як мерзлае гарыцъ. Рыбчына Віл. ЦГХУ прысл. Тое ж, што i ц і х а 1. Ціху, дзеці, не плачце! Пасіене Лудз. ЦІХУ'Н м. Toe ж, што i ц і х м а н. Пасека Ст.-Дар. ЦІЦЁВА зб. ж. Бацвінне. Ціцёва — лісці з буракоў. Навасёлкі Свісл. ЦІЦЕРА ж. Цяцера. Ціцёра такая важная, серая, не ў балоце, а на сухом ходзіць. Чарняўскія Лудз. ЦІЦІВГНА ж. Тое ж, што i ц і в і н а 1. Пад ціцівінай нашчытала восем бульбін. Мішневічы Шум. ЦІЦІУЁ н. 1. Тое ж, што i ц i ц ё в а. Астаецца толькі ціціўё, а лісты апсморгаваюцца. Крэва Смарг.'2. Тое ж, што i цаві на 2. Зрабіў ціціўё да лапаты. Рудня Астравітая Чэрв. ЦЩ Ю 'Н м. Табака. Старыя людзі звалі ціцюн, а цяпер — табака. Кузьмічы Люб. Щ Ц Я У ё гл. ЦЯЦІУЁ ЦРШ А прысл. Тое ж, што i ц і х а 1. Ціша, не брыньгай! Пацаўшчына Дзятл. ЦПИКО'М прысл. 1. Тое ж, што i ц i х а ч б м. Учора прыгнаў карову i пашоў цішком да іх. Граўжышкі Ашм. Цішком вышла, каб ніхто 'не бачыў. Гемзы Шальч. Хацела сірэні атарваць цішком. Вялікае Сяло В.-Дзв. 2. Ціха. Сядзіць цішком. Беразіно Докш., Мішневічы Шум. Пашоў Намыўся цішком. Магуны Паст. Цішком замаўляла парушэня, дзьмухала. Багдзюлі Шальч. ЦІШО'ЧКАМ прысл. Тое ж, што i ц і ш к бм 2. Цішочкам сядзі, цішочкам нада ляжаць. Гемзы Шальч. Дапілі цішочкам кап сёстры не чулі. Малі Астр. Кліча іх цішочкам, ляжыць цішочкам. Едупка Шальч. 4 ЦІШ ЫНА7 ж. Toe ж, што i ц Г х а с ц ь. Як чалавек разнэрвовацы — цішынэ хочацця. Кіралі Шчуч. ЦІЯ'ТРЫ мн. 0 Адны ціятры—смех, забава. ЎІаслухаць яго— адны ціятры, гдзе ж набрацца добрай гаворкі. Кдралі Шчуч. ЦКАВА'ЦЬ незак. Нацкоўваць. ён цкуе сабакам. Рыбчына Віл. Як пасуць, то сабакам карову цкуюць, сабака каровы круця. Гемзы Шальч. Цкаваў на яго сабаку. Альба Нясв. ЦМА'ГЛЫ прым. Хударлявы, здаровы, ёмкі. Ён цмаглы мушчына i дзеўка цмаглая. Саланое Віл.; гл. с м а г л ы; параўн. упольск. smagły, літ. smaglŭs тж'. ЦМЕН м. 1. бат. Кмен. Цмен жоўты, але i розавы называюць