Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

Цапідла — ручка ў цэпе. Дакудава Лід. У цэпе е цапідло i біч. ўДзяніскзвічы Ганц ЦАПГЛНА, ЦАПГЛЬНА, ЦАПІ'ЛЬНО н, Toe ж, што i ц а п ав i д л a. Быў цэп i цапілна. Азяраны Раг, Цапілна ў цапу. Стральцы Шальч. Прывязваем гужык да цапілна. Гемзы Шальч. Цапільна — ручка ў цэпу. Воўкуш Ліпск. Цапільна ў цапе. Янова Рас. У цэпе цапільно. Вострава Мает. ЦАШ ЛЬНЁ, ЦАПГУНЯ н. Тое ж, што i ц а п а в і д л а. Дапільнё да цэпа. Мсцібава Ваўк. Цапіўня ў цэпе з бярозы, з елкі. Парэчча Гродз. ЦАПГЦЦА незак. 1. Чапляцца за што-н. Двядоўнік цэпіцца да адзёжу. Месянцы Брасл. 2. Трымацца. Цапісь за мяне, а то ўпадзеш! Замошша Брасл. ЦАПГЦЬ незак. Насаджваць. На кручок цэпім рабачка. Быстрыца Астр. ЦА'ПКА ж. Матыка без зубцоў. Ен маю цапку знёс. Рагулішкі Даўг. Я цапкай асот пазбіваю. Валынцы В.-Дзв. Былі цапкі без зубоў. Ахрэмаўцы Брасл. ЦА'ПКАЦЬ незак. Матычыць. Чаму ты буракі не цапкала? Рагулішкі Даўг. ЦАПКІ' толькі мн. 1. Прыстасаванне з жэрдак для сушкі чаго-н. Цапкі — жэрткі ў ёўні, на іх ставілі снапы. Мачаск Бярэз. Снапы ставілі на цапкі. Рудня Астравітая Чэрв. У ёўні на цапкі ставілі снапы. Азяраны Раг. На цапкі ставілі снапы лёну. Тайна Лаг. Снапы на цапкі паставіў. Беразіно Докш. 2. Тое ж што i д а г а н ы. Даўней ідзеш на поле жаць i цапкі цягнещ. Азяраны Раг. Вопінку на цапкі, кап. пясок не сыпаўся ў кулу~ бель. Мачаск Бярэз. 3. ткац. Дзве дошчачкі, якія закладаюцца ў аснову красён. Як заложаць кросна на навой, тады зацягуюць цапкі' а як снуюць, дык чыны. Альхоўка Нааагр. Два цапкі, кап ніткі ні блуталіся, па параццы разлучаям. Дакудава Лід. ЦА'ПЛЯ ж. Чапля. Цапля ў балоце водзіцца. Пасека Ст.Дар. I цаплі, i буцяны былі. У цаплі ногі не красныя, а цёмныя, стаіць, балыиэй хвост спусціўшы. Дзёрнавічы В.-Дзв. Цаплі на востраве, на Істрэ жывуць, плодзяцца цэлай арміяй там. Чарцяўскія Лудз. Цапля прылітаіць вясной на балота. Замошша Брасл. V Худы, як цапля. Ахрэмаўцы Брасл.; параўн. руск. цапля 'тж\ Ц А П Л Я М (Е) мн. 1. Ледзякі. Цаплякі вісяць са стрэх. Паляцкішкі Воран. Цапляке вісяць на страсе. Нізок Уздз. 2. экспр. Махры ў падоле старога адзення, ніткі матэрыялу. У яе спадніца падранця, цаплякі па лытках б'юць. Кудзялянцы Шальч. ЦА'ПНУЦЬ зак. Хутка ўхваціць за што-н., укусіць. Ен цапнуў мяне за нагу. Вузла Мядз. Цапу-лапу — спяшацца, у спешцы збірацца куды-н. Збіраўся цапу-лапу — i запомніў [забыўся] ксёншку на стале. Кудзялянцы Шальч. ЦАПО'К м. 1. Жэрдка, якой умацоўвалі снапы ў час сушкі. Снапы ставілі на цапкі i перакладвалі цапком. Рудня Астраві22. Зак