венік, то палучыш баню. Граўжышкі Ашм. 2. Злавіць здабычу (пра драпежнікаў). Воўк хопя аеечку, закіня за плечы — i папёр. Малі Астр. 3. перан. Замерзнуць; азябнуць. Хопя холат, то баляць ногі. Малі Астр. 4. перан. Праняць, прадзьмудь. Недзе цябе вецяр хапіў, ты i кашляет. Ністанішкі Смарг. 5. перан. Захварэць на якую-н. хваробу. Хапіла запаленя мазок. Кіралі Шчуч. Я к хапіла яго — адабрала нагу. Гемзы Шальч. 6. перан. Наступіць, пачацца (пра моцныя болі). Прыступ жаўтачкі хапіў. Haвасёлкі Лід. Прыступ хопя, a потым атпусця. Гемзы Шальч. 7. Закруціць у віры, зацягнуць вірам. Папаў на eip, хапнула i ўтапнуўся. Магуны Паст. 8. перан. Пагразіць мрцна набіць каго-н. Я к я хаплю цябе! Гемзы Шальч. ХАПНУ'ЦЬ зак. Удыхнуць. Хапнеш воздуху — i ляхчэй станя. Кудзялянцы Шальч. ХАПУ'Н м. Чорт, нячысцік. VПропав, як бы хапун его украв. Курашэва Чыж. ХАПУНЫ' мн. Карны атрад, аблавы. Тут неміц быў, казалі тады: «Хапуны едуць, уцякайця!» Едлавічы Брасл. ХАРАВГТЫ ел. ХВАРАВГТЫХАРАЖБА', ХАРАШБА', ХАРАСТБА' ж. 1. Прыгажосць. ё с ць дачка калекая, харажбы яна маіць. Малькуны 1гн. Харашбы ніякай німа. Ахрэмаўцы Брасл. Другія пудраваліся — ня свая харашба. Ракаўскія Швянч. VУся харажба вылезла. Скрудалена Даўг. Як каму i харастбы i росту, а другому — нічога. Быстрыца Астр. 2. Упрыгожванне. Вешаюць харажбу ў куту, украшаюць. Яго для харажбы дзержаць. Малькуны 1гн. ХАРАКТЭ'РНЫ, ХАРАКТЬГРНЫ прым. 1. Які мае добры характар. Характерны — добры чалавек. Старыя Трокі Трак. 2. Наравісіы. Сіеты куонъ характырны. Курашэва Чыж. ХАРА'КЦЯР, ХАРА'КЦЕР, ХАРА'ХЦЯР м. Характер. Яны мой харакцяр знаяць. Кудзялянцы Шальч. Што за Тэклін харакцяр— у міры няма тако га добрага! Саланое Віл. У яе харакцер паскудны. Дэгшні Шальч. Свінаваты харахцяр мая. Харахцяр благі. Міратычы Карэл.; параўн. руск. характер 'тж\ ХАРАНГЦЦАI незак. Хавацца ад каго-н. Хараніліся ў акопах. Быстрыца Астр. А немцы: «Міша Бялязін у вас хароніцца?» Багушэвічы Бярэз. ХАРАНГЦЦАII незак. Быць пахаваным (пра нябожчыка). Мы харонімся на могілках. Рыбчына Віл. Цераз пяцьдзесят лет можна на тым самым месцы хараніцца зноў. Дарава Лях. ХАРАНРЦЬI незак. 1. Хаваць щто-н. А гусь хароніць голаву пат крыло. Малахоўцы Бар. 2. Захоўваць што-н. Былі прамугі, там харанілі лучшая, замуроўвалі. Старыя Трокі Трак. У нас аддзельна хароняць адзежу. Стары Свержань Стаўб. 3. Ахоўваць. Хароняць матку, кругом [пчолы] аблепяць яе. Быстрыца Астр. ХАРАНГЦЬII незак. Адпяваць у час пахавання. Ксёндз яго спавядаў i хараніў. Пасіене Лудз.; параўн. руск. хоронить