венік, то палучыш баню. Граўжышкі Ашм. 2. Злавіць здабычу (пра драпежнікаў). Воўк хопя аеечку, закіня за плечы — i папёр. Малі Астр. 3. перан. Замерзнуць; азябнуць. Хопя холат, то баляць ногі. Малі Астр. 4. перан. Праняць, прадзьмудь. Недзе цябе вецяр хапіў, ты i кашляет. Ністанішкі Смарг. 5. перан. Захварэць на якую-н. хваробу. Хапіла запаленя мазок. Кіралі Шчуч. Я к хапіла яго — адабрала нагу. Гемзы Шальч. 6. перан. Наступіць, пачацца (пра моцныя болі). Прыступ жаўтачкі хапіў. Haвасёлкі Лід. Прыступ хопя, a потым атпусця. Гемзы Шальч. 7. Закруціць у віры, зацягнуць вірам. Папаў на eip, хапнула i ўтапнуўся. Магуны Паст. 8. перан. Пагразіць мрцна набіць каго-н. Я к я хаплю цябе! Гемзы Шальч. ХАПНУ'ЦЬ зак. Удыхнуць. Хапнеш воздуху — i ляхчэй станя. Кудзялянцы Шальч. ХАПУ'Н м. Чорт, нячысцік. V Пропав, як бы хапун его украв. Курашэва Чыж. ХАПУНЫ' мн. Карны атрад, аблавы. Тут неміц быў, казалі тады: «Хапуны едуць, уцякайця!» Едлавічы Брасл. ХАРАВГТЫ ел. ХВАРАВГТЫ ХАРАЖБА', ХАРАШБА', ХАРАСТБА' ж. 1. Прыгажосць. ё с ць дачка калекая, харажбы яна маіць. Малькуны 1гн. Харашбы ніякай німа. Ахрэмаўцы Брасл. Другія пудраваліся — ня свая харашба. Ракаўскія Швянч. V Уся харажба вылезла. Скрудалена Даўг. Як каму i харастбы i росту, а другому — нічога. Быстрыца Астр. 2. Упрыгожванне. Вешаюць харажбу ў куту, украшаюць. Яго для харажбы дзержаць. Малькуны 1гн. ХАРАКТЭ'РНЫ, ХАРАКТЬГРНЫ прым. 1. Які мае добры характар. Характерны — добры чалавек. Старыя Трокі Трак. 2. Наравісіы. Сіеты куонъ характырны. Курашэва Чыж. ХАРА'КЦЯР, ХАРА'КЦЕР, ХАРА'ХЦЯР м. Характер. Яны мой харакцяр знаяць. Кудзялянцы Шальч. Што за Тэклін харакцяр— у міры няма тако га добрага! Саланое Віл. У яе харакцер паскудны. Дэгшні Шальч. Свінаваты харахцяр мая. Харахцяр благі. Міратычы Карэл.; параўн. руск. характер 'тж\ ХАРАНГЦЦА I незак. Хавацца ад каго-н. Хараніліся ў акопах. Быстрыца Астр. А немцы: «Міша Бялязін у вас хароніцца?» Багушэвічы Бярэз. ХАРАНГЦЦА II незак. Быць пахаваным (пра нябожчыка). Мы харонімся на могілках. Рыбчына Віл. Цераз пяцьдзесят лет можна на тым самым месцы хараніцца зноў. Дарава Лях. ХАРАНРЦЬ I незак. 1. Хаваць щто-н. А гусь хароніць голаву пат крыло. Малахоўцы Бар. 2. Захоўваць што-н. Былі прамугі, там харанілі лучшая, замуроўвалі. Старыя Трокі Трак. У нас аддзельна хароняць адзежу. Стары Свержань Стаўб. 3. Ахоўваць. Хароняць матку, кругом [пчолы] аблепяць яе. Быстрыца Астр. ХАРАНГЦЬ II незак. Адпяваць у час пахавання. Ксёндз яго спавядаў i хараніў. Пасіене Лудз.; параўн. руск. хоронить
Дадатковыя словы
хапнуць, характэрны
4 👁