УТО'РЫЧ м. Toe ж, што i уторні к. Уторыч — пілка, якой робяць уторы. Азяраны Раг.' УТО'УПІЦЦА зак. Змясціцца дзе-н. Не ўтоўпіцца скаціна, там места мала. Гемзы Шальч.; параўн. літ. talpŭs умяшчальны'. УТО'ЧАВАЦЬ незак. Усоўваць. Дзве палачкі ў светашы, міжду іх — шчэлка, лучыну туды ўточаваеш, запаліш — i гарыць. Вузла Мядз. УТО'ЧКА ж. крав. Прыточаная ніжняя частка жаночай кашу лі. Стан кашулі шылі з танейшага палат на, a ўточка з павузраб'я, яе ўточвалі на падол. Мярэцкія Глыб. УТО'ЧК.І мн. Дужкі ў кошыку. Уточкі — аснова каша, іх пераплятаюць лазою, карэням. Збляны Лід. Уточкі ўставіў у кош. Пацаўшчына Дзятл. УТРАВЕ'ЦЬ зак. Зарасці травой. Утравела картошка. Дюна В.-Дзв. Бручка ўтравела. Граўжышкі Ашм. УТРАё 'Х прысл. Утраіх. Утраёх мы вышлі з хаты. Асавец Віл. Бродзянь утраёх цягалі. Быстрыца Астр. У'ТРАМ прысл. Раніцай. Зараначка утрам ł вечарам ясная. Рагулішкі Даўг.; параўн. руск. утром тж'. УТРАНСАЛЩА незак. Унікаць, умешвацда. Я ні ўтрансаюся i не ўтрансалася, як хочуць, хай так жывуць. Мярэцкія Глыб.; параўн. польск. utrgcać'si§ тж'. УТРАПЕ'НЕ н. Прыкрасць, непрыемнасць. Жые чалавек в ружным утрапені. Гемзы Шальч.; параўн. польск. utrapienie тж'. ' УТРАПЕ'ЧЫЦЬ зак. экспр. Пакамечыць, стаптаць нагамі. Дзеці, як стануць насіцца, утрапечуць лошку, што німа як спаць лехчы: скачуць то на печ, то c печы, i ўсё na лошцы. Кіралі Шчуч. Утрапечуць палатно дзеці. Старое Сяло Зэльв.; параўн. літ. trepčioti, tripčidti 'таптацда, тупаць'. УТРАПЁНЫ прым. 1. Неспакойны, непаседлівы, надаедлівы, апантаны. Такая дзяўчына ўтрапёная, ветраная. Дзёрнавічы В.-Дзв. Баба была такая ўтрапёная. На бацёк абіжалася, ён утрапёны. Валынцы В.-Дзв.; параўн. польск. utrapiony тж'. 2. Быстры. Утрапёная карова, а нельзя біць na мордзі. Валынцы В.-Дзв. УТРА'ПІЦЬ зак. Дагадзіць, угадзіць. Дзе ш каждаму ўтрапіш? Кураполле Паст.; параўн. польск. potrafić 'здолець, змагчы'. УТРА'ТА ж. Страта. Белька ўтрата яму: страцілася карова. Кіралі Шчуч.; параўн. польск. utrata тж'. УТРА'ФІЦЬ зак. 1. Здолець, змагчы. А як я ўтрафлю зрабіць так? Ці утрафлю, ці не утрафлю, алі пайду. Рагулішкі Даўг. 2. Toe ж, што i у т p a п i ц ь. Ніяк ня можна утрафіць яму. Едлавічы Брасл.; параўн. польск. utrafič 'папасці, здолець, змагчы', ням. treffen 'уг-адваць; трапляць
Дадатковыя словы
utrgcaćsi, павузрабя, утоупіцца, уточаваць, уточка, утравець, утрапене, утрапечыць, утрапіць, утрата
2 👁