валі: хлеп замесіць i скарачом закрывая. Кудзялянцы Шальч. Бліны складалі на скарач. Грыкені Вільн. 2. Брудная ануча. Скарач — карава ануча. Кіралі Шчуч. Паследняя трапка — скарач. Старыя Трокі Трак. V Вісіць рушнік, як скарач, учоpa забылася памыць яго. Кіралі Шчуч. 3. перан. Брудная бялізна. Як што гразнае, то кажуць скарач. Вялікія Баяры Шчуч. Я асталася ўдома ды намыла ўсе скарачэ, нават штаны верхнія Платона намыла. Навасёлкі Свісл. 4. перан. Хто выпэцканы. Скарач ты мой! Хацела абмыць яго, стаў плакаць, пашкадавала. Кіралі Шчуч. Во скарач які, ідзі памыю! Старыя Трокі Трак. Скарач — брудны, гразны чалавек. Як моцно гразны, кажуць скарач. Навасёлкі Свісл.; параўн. літ. skara 'кавалак матэрыі'. СКАРА'ЧЬІК м. памянш. да с к а р ач 1. Скарачыкам накрывалi хлеп на стале. Мсцібава Ваўк. СКАРБ, СКАРП м. 1. Маёмасць. Гэта ўсё скарп мой — цвяты, хата. Дзераўное Стаўб. 2. Клад. Некоторы людэ з зэмліе скарб выкопуют. Курашэва Чыж. 3. перан. Вельмі дарагі для каго-н. чалавек. Внучка — то муой цэлы скарб. Курашэва Чыж.; параўн. польск. skarb тж'. СКАРВАДА' ж. Патэльня. Пасматрэця, ад берагу згарэлсс скарвада. Паляцкішкі Воран. Пяклі бліны i сала на скарвадзе. Скарвада стаіць сала печ. Старыя Смільгіні Воран. Падбярэзнічкі можна спячы на скарвадзе. Темзы Шальч. СКА'РДЗЩ ЦА незак. Выказваць скаргу. Скардзіўся нарот на пана. Чычалі Швянч.; параўн. польск. skaržyć si§ тж'. СКАРЗА'ЦЦА зак. Распушыцца. Нітка скарзалася. Жодзішкі Смарг. СКАРЛУ'ПКА ж. памянш. Лупінка. Скарлупку знімуцьчуць i мелюць — i шатрована мука. Збляны Лід. СКАРМГЦЬ зак. 1. Зрасходаваць на корм жывёле. Траву можна скарміць карові. Слабада Мін. 2. перан. Выгадаваць. Кароўку скарміў. Беняконі Воран. СКАРО'Ж ЬЩ Ь зак. безас. Паралізаваць. Падвей патхапіў, губы скарожыла. Скарожыла пальцы. Кіралі Шчуч. Яе скарожыла, яна хварэе. Мсцібава Ваўк. CKAPO'MIHA ж. Мясная i малочная ежа. Даўней казалі: «Скароміна вышла, ні сала, ні малака». Кураполле Паст. Скароміны німа, не было чым разгавецца. Валынцы В.-Дзв. СКАРО'М Щ Ь незак. Запраўляць (страву). На пост ні нада гэтых гаршкоў скароміць. Солы Смарг. СКАРО'МНЫ прым. І. устар. Паводле рэлігійных прадпісанняў, забаронены для яды ў час посту (пра мяса, сала, малако i інш.). Страва прэсная i страва кіслая, скаромная i посная. Рыбчына Віл. Скаромны булён. Мярэдкія Глыб. 2. у знач. назоўніка скаромная, скаромна, скаромно н. Тое ж, што i с к а р о м і н а. Постам сшромнага няможна есцц
Дадатковыя словы
ckapomiha, скарачьік, скарбмно, скардзщ, скарзацца, скарлупка
6 👁