Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1984). Том 4. П-С. Ю. Ф. Мацкевіч

крыва жука. Майскі жук каля ліпаў літая, скаралушчачка на ім. Солы Смарг. СКАРАЛКУПА ж. 1. Toe ж, што i с к а л я р ў ш ч а. Kyрыца ліецца, скаралюпы не хватая. Мсцібава Ваўк. 2. Ракавша. Слімак у скаралюпі. Вялікія Баяры Шчуч. СКАРАЛЮ 'ПІНА ж. Toe ж, што i с к а л я р ў ш ч а. Скаралюпіна ў яйку. Каменка Стара Сакол. СКАРАЛЮ 'ШЧА н. Toe ж, шт,о i с к а л я ру шч а. Скаралюшча на яйцэ. Вострава Маст. Скаралюшча накідаў, змяці. Стральцы Гродз. СКАРАНГЦЬ зак. экспр. Абняславідь. Яна мяне скараніла, ну, i я яе патом скараніла. Мярэцкія Глыб. Скляла, скараніла мяне c карэнням. Рудня Астравітая Чэрв. Як скароніць яна мяне! Яна мяне да паўсмерці скляла, скараніла. Міратычы Карэл. Я цябе скараню, сама сябе не спазнаеш. Масілавічы Сл. СКАРАСПЕ'ЙКА ж. Скараспелая бульба. Скараспейку рана капаям. Альба Нясв. СКАРА'ЦЬ зак. Пакарадь. Расказваюць байкі, што яго, гэтага рака, бох скараў: ён падгледзеў там, дзе няможна было, i бох сказаў: «Табе трэба ў зат вочы ўставіць». Старыя Смільгіні Воран.; параўн. польск. skarać тж'. СКАРА'Ч м. 1. Кавалак палатна з канцамі асновы, які застаецца пасля заканчэння ткання. Скарач быў, фрэнзлі паплецяны ў ім; пячэ бліны i кідалі на скарач. Малі Астр. Скарач — канец палатна з заплеценымі хвастамі. Дзяцей білі скарачом. Быстрыца Астр. Скарач адразалі i сьіпалі бульбу. Хто вывязываў, хто плёў канцы ў ім. Чуркі Ашм. Ткалі матэрыял i патом пакінеш пат канец з ніткамі, потым іх папляцеш — во i скарач: сыпіш бульбу на яго або дзіця во паб'еш. Солы Смарг. Канчаяш ткаць, адразаяш канцы i рабілі скарач, дзешку накрыць добра. Дакудава Лід. Скарач называлі. Дзешку накрывалі скарачом. Ручнік — вузейшы, скарач — шыршы. Скарач бывав тканы рознымі ніцямі. Як датыкая кроены, адрэжа i вывязуя махры, адрэжа на мэтр пат скарач. Старыя Смільгіні Воран. Скарач — кусок палатна з махрамі паплецянымі, бэз махрачоў — ручнік. Скарач бывая даўжэйшы i карацейшы. Жылі Іўеў. Скарач — канец палатна адрэжа, спляце ніткі, яколіны пякуць, то на скарач ложаць. Жыдзевічы Іўеў. Скарач ■— як ткалі палатно, пакінуць з махрамі, сплятуць матузочкі, накрывалі дзешку, рукі выціралі. Альхоўка Навагр. C канцоў палаценка скарачы рабілі. Старыя Трокі Трак. Скарач адразаецца, як кроены датыкаюць, i заплятуць ніткі. Пасцеляць скарач на стол, i гэту бульбу высыпяць на скарач. Гемзы Шальч. Скарач у кроснах, як баба палатно затыкая i датыкая. Баба біла скарачамі. Руднікі Шальч. Скарачы былі, імі дзешкі накры