Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1984). Том 4. П-С. Ю. Ф. Мацкевіч

СВЕНТАЯ'НСКІЯ мн. Toe ж, што i с в е н т а я н к а 1. Я завариваю свентаянскія, кмін завариваю. Ракаўскія Швянч. СВЕНТАЯ'НЬСКАЯ НОЧ ж. рэліг. Ноч напярэдадні свята Івана Купалы. Груздава Паст. СВЕНТЫЯ'ЛКА, СВЕНТЫЯ'НКА гл. СВЕНТАЯ'НКА СВЕНТЫЯ'Н, СВЕНТАЯ'Н, СВЕНЦІЯ'Н м. Toe ж, што i с в е н т а я н к а 1,2. Свентыян ад усякіх балезняў. Бакшты Іўеў. Свентыян, як галава баліць, то п'юць. Рагулішкі Даўг. Свентаян расце каля поля. Галубы Маст. Свенціян ат печані, нэрваў, жоўценькія невялікія кветачкі ў яго. Галубы Маст. Свенціян ад жалудка. Пацаўшчына Дзятл. Свенціян для ўсяго: для жывата, для ўсіх хвароп. Малахоўцы Бар. Свенціян — добрае лякарства. Рыбчына Віл. СВЕНЦА'ЦЬ гл. СВЯНЦА'ЦЬ СВЕНЦІЯ'ДЛО н. Toe ж, што i с в е н т а я н к а 1. Навасёлкі Свісл. СВЕНЦІЯ'НСКАЕ ЗЕ'ЛЬЕ гл. СВЕНТАЯ'НСКА ЗЕ'ЛЬЯ СВЕНЦІЯ'НСКАЯ ЛЯКАФСТВА н. Toe ж, што i с в е н т а ян к а 2. Лапічы Acin. СВЕНЧА'К м. Сектар кола. Частка кола з некалькімі cniцамі — свенчак. Глівін Барыс. СВЕФАН гл. СВІФАН СВЕРБ, СВЕРП, СВЕРП м. мед. Сверб. Сверб такі, няможна трываць. Магуны Паст. / такі ў малога сверп з'явіўся, калі прастудзіўся той. Дубашы Валож. Свербу няма i пошасці няма. Кудзялянцы Шальч. Такі сверп стаў ад лякарства, што ня вытрываць. Солы Смарг. Кароста послі вайны была, сверп, аш ташніць, так свярбіць. Кураполле Паст. Сверп напаў на свінню, сверп ёй, хвост апусціўшы, ходзіць — ідзі на які ражон падзяры, то ня будзя свярбець. Кіралі Шчуч. Свёрп нападая на свіней. Вострава Маст. СВЕРБЕ'ЦЬ гл. СВЯРБЕ'ЦЬ СВЕРДЗЁЛАК, СВЯРДЗЁЛАК, СВЭРДЁЛОК m. Свярдзёлак. Свердзёлкам пакручаны былі дыры. Лука Нараўк. Свярдзёлкам дзюркі круціць, a дрэль — большую дзюрку i дзе цвёрда. Ёдлавічы Брасл. Свярдзёлкам наганяе зубэ ў граблях. Пацаўшчына Дзятл. Свярдзёлак — круціць дзіркі. Дзяніскавічы Ганц. Свэрдёлком вэртят дыркі в дэрэві. Kypaшэва Чыж. СВЕРСЦЬ ж. Калодзежны журавель. У студні сверсць. Кемялішкі Астр.; параўн. літ. svirtls тж'. СВЕФШ ЧЫК м. заал. Цвыркун. Чычалі Швянч. СВЕФЫ ЦЬ незак. Аддягваць. Ідзець з вялікай куксай |[валасоў] на галаве, а кукса сверыць галаву назад. Беразіно Докш.; параўн. літ. sverti 'тж