Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1984). Том 4. П-С. Ю. Ф. Мацкевіч

падбіць падушку. Ахрэмаўцы Брасл. Пухлы снех ляжыць. Дзёрнавічы В.-Дзв.; параўн. літ. puklŭs, puknŭs тж'. ПУХЛЯ'ВЫ прым. Няякасны. Лён пухлявы нейкі. Maчаск Бярэз. ПУХЛЯ'НЫ прым. Toe ж, што i п ў л ь х ны 2. Зямля добрая, пухляная, можа корань зачапіць аручы. Груздава Паст. ПУХЛЯ'ЦІНА ж. 1. Toe ж, што i п ў х a ль. Укусіць шэршань, пухляціна тры дні пабудзіць. Мсдібава Ваўк. Пухляціна адышла. Номікі Бабід. Гіухляціна — от як штось баліць, нага, як ударыш моцно ці звіхнеш, то яна напухне. Баброўнікі Гарад. 2. Toe ж, што i п у х л і н а. Пухляціна — хвароба такая, то ўжэ перат смерцю, буду ўміраць. Баброўнікі Гарад.; параўн. польск. puchlina тж'. ПУ'ХНУЦЬ I незак. Апухаць. У вайну некаторыя пухлі з голаду. Лісна В.-Дзв. Зачала пухнуць рука. Паляцкішкі Воран. Пад вачыма пухне. Саланое Віл. Пачалі ногі пухнуць. Канюкай Вільн. ПУ'ХНУЦЬ II зак. Стрэліць. Ляснік угару як пухнуў — яны ўцякаць сталі. Кудзялянцы Шальч. ПУ'ХНЫ прым. Toe ж, што i п ў л ь х н ы 1. Пухныя пончкі. Каўняны Гродз. ПУХО'ВЫ гл. ПУХАВЬГ ПУХО'НЫ прым. Toe ж, што i п ў л ь х ны 1. Пухоныя бліны з грэчкі. Багушэвічы Бярэз. ПУХО'УКА, ПУРХО'УКА ж. Toe ж, што i п у к 6 ў к а. 3 пуховак падушкі рабілі, іх на балоце многа. Беразіно Докш. Пухоўкі на хамуціны бралі, яны высокія, ля рэк. Maчаск Бярэз. Пухоўкі на балоце растуць, шышкі карычневатачорныя. Глівін Барыс. Чорныя пухоўкі ля возера растуць. Чарняўскія Лудз. Пурхоўкі болый часці na мхах, дзе журавіны, дзе лахчына, дзе нічога-нічога нетуці. Дзёрнавічы В.-Дзв. ПУХТОВА'ЦЬ незак. Валіць (пра дым). Одсюль пухтуе— проводка гарыць. Хатынічы Ганц. ПУХЦЬ выкл. Бух. Скаўроначак ляціць — i пухць на зямлю. Кудзялянцы Шальч.; параўн. літ. pŭkt тж'. ПУХЧЭ'ЦЬ, ПУХЦЕ'ЦЬ незак. Toe ж, што i п у к ч а ць 1. Пухчыць цвета, патходзіць. Дзёрнавічы В.-Дзв. Цеста, як падыходзіць, пухціць. Вецярэвічы Пух. ПУЦ м., ПУ'ЦО н. 1. Сякера з доўгім тапарышчам. Пуц — расколваць дзераво, вазьмі пуца, ім калолі часам. Пуцо — сякера такая, тапарышча ў яго доўгае. Ісерна Слуц. 2. Тупая сякера. Пуц — тупая сякера. А дзе мой пуц? Пасека Ст.-Дар.; параўн. ням. Putz тж'. ПУЦА'К, ПУЦУ'К м. Пацук. Сівыя пуцакі бегаюць у хля