Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 729  ▶ 
нагой. Груздава Паст. 2. Улоўліваць. Грамаатвот стрэлы пяруна не лучая. Вялікія Нястанавічы Лаг. ЛУ'ЧКА I ж. Тое ж, што i лука. Лучка — балыиы лух удолъ рэчкі, паміш сенакосам, лесам i рэчкай. Вязынка Маладз. Лучка — сенакос, акружаны ракою. Лучка — еслі рака кругом агінае. Рудня Астравітая Чэрв. ЛУ'ЧКА II ж. 1. Баваўняныя ніткі. Лучкай тканае. Рыбчына Віл. 2. Мулінэ. Былі вышываныі лучкай, розавая лучка. Лісна В.-Дзв. А цяпер i лучкаў купляюцъ. Лучка — бліскучыя ніткі. Ракаўскія Швянч.; параўн. польск. wldczka 'баваўняныя ніткі'. ЛУЧКО'ВЫ, ЛЫЧКО'ВЫ прым. Баваўняны. На кашулю было лучковая палатно. Дакудава Лід. Лычковые платкі. Азарычы Пін. ЛУ'ЧНГК, ЛУШШ'К м. Прыстасаванне для асвятлення лучынай. Лучнікі булі — труба такая, у крышу вялі, а пазней камінкі пачалі рабіць пры печах збоку. Комін аддз&льна выводзіўся. Сярод хаты вісеў колісь лучнік, ён быў пераплецены; жалеза вешалі на яго i палілі смалякі, бляху падсцілалі — i жар падае, а труба аддзелъна ад печы i комін наўлёт. Кузьмічы Люб. Лучнік — дзе лучыну затыкалі, сярот хаты вісеў. А дзе асвятленне — лучнік. Дзяніскавічы Ганц. На лучнік смалячке ложуцы жасцянка такая, рашотка, каб угальке падалі. Малахоўцы Бар. Лучнік быў, вісеў на дроці, як вядро дагары дном, труба да яго праведзена, i дым ідзе у комін. Некалі не было газы, лучнікі рабілі, i смалякоў наг кладзём — аш цёпла. Альхоўцы Лях. Лушнік гарэў на прыпачку. Беразіно Докш. Не было газы, асвятлялі лушнікам, быў лушнік такі, лажылі лучыну. Глівін Барыс. Лушнік рабілі — у столь праводзілі, із дупцоў плялі, доўгі-прадоўгі, на гару выводзілі, быў у курных хатах. Лушнік — падвешаны комін, унізе бляха, a праз лушнік выходзіў дым. Лушнікі — з палата, абмазвалі глінай i з лазы плялі, i дзірка была ў столі. Вецярэвічы Пух. Наклалі на лушнік смалячкоў i малацілі. Лушнік з цэглы, гліны вродзе на камянок. Мачаск Бярэз. Колісь лампаў не было, лушнякг віселі, утыркалі лучынку. Лушнгк вісіць сярод хаты — лучынку драную лажылі i свяцілі. Азяраны Раг. ЛУЧНЫ' прым. Які расце на луцэ, скошаны на луцэ (пра сена, траву). Лучны сенакос, лучноя сена, каля рэк, з лукі. Саланое Віл. ЛУЧО'К м. памянш. 1. Toe ж, што i лук I, 2. Лучкі да кошыка рэзалі. Альхоўка Навагр. Лучок у бучыку; малы бучык устаўлены ў велькі буч. Старыя Смільгіні Воран. Ворак, зашыя лучок, соўгая воркам na рэчцы, дзе маўра. Гемзьг Шальч. 2. Toe ж, што i л у к I, 4. Лучок — ручка ў кошыку. Лучок паламаўся ў кошыку. Магуны Паст. Бярыся за лу
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

лучковы, лучнгк, лушшк, лўчнік, лўчнікі, лўшнік, лўшнікам, лўшнікі
2 👁
 ◀  / 729  ▶