Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 729  ▶ 
чалавек, зглумяць саўсём. Кураполле Паст. V Лунь ты балотны! Мішневічы Шум. Лунь ты баракоўскі! — Хто стары — ходзіць, як сонны. Кураполле Паст.; параўн. руск. лунь 'цьмянае святло, бляск, белізна' (Даль, II, 708; Фаем., II; 534), літ. lŭina 'гультай; дурнаваты, зацюканы'; launys, luinys бязрогі', lanius разява', польск. lunać лінуць', lunać sie лінуцца' (СВ, III, 52—53). ЛУ'НЬКА гл. ЛУ'НКА ЛУНЯВА'ТЫ прым. Някемлівы. Старыя людзі луняватыя, як ежа бяс солі. Кураполле Паст. Луччы бедны развіты, чым багаты луняваты. Луняваты чалавек дурнаваты. Саланое Віл. Луняваты маліц, яго дзеўкі ня любяць. Мярэцкія Глыб. Луняваты чалавек плахі, нідалугі, нічога не вартуе. Парэчча Гродз. ЛУО'НЬСКІ гл. ЛО'НСКІ ЛУ'ПА I ж. анат. Губа. Ніжняя лупа ў каровы, каня. Для чаго лупы ў горадзі красяць? Кураполле Паст. У яго лупы велькія. Адна лупа. Галоўні Воран. Лупа верхняя i сподняя. Верхняя лупа каня. Старыя Смільгіні Воран. Лупы ў каня, конскія лупы, разбіла каніна лупу. Вялікія Баяры Шчуч. У каня лупы вісяць. Лупа ў каровы, каня. Кіралі Шчуч., Саланое Віл. Лупы ў яго бальшыя. Юліку хлопцы лупы пабілі. Галубы Мает. Уробіш рукі i пасуняш да луп. Стральцы Гродз. У каровы, у каня лупы. Каўняны Гродз. Лупы расквасіў. Беразіно Докш. Кап не гэтыя лупы, быў бы красівы. Мсцібава Ваўк. Лупы, адна лупа. Вялікія Баяры Шчуч., Чычалі Швянч. Лупа ў каня. Гемзы Шальч. Лупы атквасіў. Пацаўшчына Дзятл. Ят* дам табе па лупах. У чалавека то ўжэ гавораць лупы, як празываюць. Лупы — то губы ў каня. Баброўнікі Гарад. Ніжняя там лупа. Ракаўскія Швянч. У яго лупы некрасівыя. Малькуны 1гн. У яе тоўстыя лупы. Крэва Смарг. О Лупы адставіць — зафанабэрыцца. Як хто зніважаіць, кажуць: «Лупата, атставіўшы лупы, пашла». Атставіўшы лупы, пашла, як хадак. Кураполле Паст. Лупы надуць — пакрыўдзіцца. Надуў лупы i, аказваяцца, чагосьці абразіўся. Яцаўляны Сідр. Лупы надуўшы. Саланое Віл. Лупы развёсіць (навёсіць, павёсіць, адвёсіць) — стаць няўважлівым, вялым. Лупы развешаўшы, ходзіць. Лісна В.-Дзв. Навесіла лупы. Кіралі Шчуч. От лупу атвесіў, як конь. Кураполле Паст. Конь лупу навесіўшы. Гемзы Шальч. Разявіць лупы — слухаць з вялікай цікавасцю. Разявіла свае лупы. Кіралі Шчуч.; параўн. літ. tŭpa тж'. ЛУ'ПА II ж. бат. Губа. Лупа расце на ствале, на пнях. Дварчаны Паст. ЛУ'ПА III ж. Яечня, падкалочаная мукой. Таўстую яешню ў Гумнах называюць лупай. Ухвала Круп. Разбіла некалькі
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

дўць, лонскі, лунка, лунька, луоньскі, лўпы
2 👁
 ◀  / 729  ▶