Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 729  ▶ 
ваіць на плячах вылаз'щь, як апкладуцъ гэтымі лістамі. Сарвала три цвяты лукшта. Лукшт бываіць на возяры; белы i жоўты лукшт. Ёдлавічы Брасл.; параўн. літ. lŭkštas тж'. ЛУ'КШТЫ мн. Высеўкі. Пайду высыплю лукшты. Старый Смільгіні Воран.; параўн. літ. lŭkštaiтж'. ЛУКШЧЬГЦЬ незак. Тое ж, што i л ў ш ч ы ць 1. Боп, арох лукшчым. Быстрыца Астр.; параун. літ. lŭkštyti, дыял. lŭkštyc тж'. ЛУ'МША ж. 1. Балота без кустоў. Луміна завецца, як балота без кустоў, чыстая балота i вада. Мярэцкія Глыб. 2. Нізіна. Ідзі ў луміну, нарві травы. Луміна — нізіна, мокрае месца. Едлавічы Брасл. 3. Яма, паглыбленне на дне рэчкі, возера. Папалі ў луміну, чуцъ не ўтапіліся. Луміна — яма ў рэчкі, у возеры. Ёдлавічы Брасл.; параун. літ. lugmene 'багна, твань'. ЛУ'МКА ж. Палонка. Лумку прасек. Мішневічы Шум. ЛУНА' I ж. Невялікая хмара. Луна цёмная ідзе. Луна светлая ідзе. Новікі Гродз. Нэвэлікую хмарку звут луною. Зайшоў міесяц за луну. Горек Бяроз. ЛУНА' II ж. О Хадзіць па луне — быць лунацікам. Тут адзін хадзіў па луне, ён па луне ходзіць. Саланое Віл. ЛУНА'ЦІК м. i ж. 1. Чалавек, хворы на лунацізм. Яна — лунацік, мы тры разы відзелі, як яна ходзіць па крышы. Мсцібава Ваўк. Лунаціку прысніцца сон, ён бярэ сваю пасцель i лезе на дах. Баброўнікі Гарад. 2. перан. Той, хто вельмі рана прачынаецца. ён нібы быў лунацік — устаніць i пойдзіць. Валынцы В.-Дзв. 3. перан. Той, хто трызніць. Лунацік блюзніць, абы-што гавора, ліж ба як, без памяць гаворыць. Азяраны Раг. ЛУ'НАЦЬ гл. ЛУ'НУЦЬ ЛУНЕ'Ц м. i ж. Toe ж, што i л у н a ц i к 1. Лунцэ ёсць, штб ў начэ ходзяць, не спіць лунец, людзі спяць, а ён ходзіць. Мсцібава Ваўк. ЛУНЁК м. памянш. Хмарка. Лунёк найшоў. Рыбчына Віл. ЛУНІ' толькі мн. Багністая мясціна. Зыпкія месты тоже завуць луні. Ахрэмаўцы Брасл.; параўн. літ. liŭnas тж'. ЛУНГСТЫ прым. Хмарны. Луні на небе, неба луністая, многа лунёў. Рыбчына Віл.; гл. л у н ь II. ЛУНІ'ЦА ж. Хто пасіўны, прыгнечаны. Баба біз мушчыны ходзіць, як луніца. Саланое Віл. ЛУ'НКА, ЛУ'НЬКА ж. Toe ж, што i л ў м к a. Прасякалі лунку — прадуху, кап рыба магла дыхаць. Ахрэмаўцы Брасл. Папала ў лунку i начэрпала ў боты. Ёдлавічы Брасл. Луньку прасек i рыбу лавіў. Беразіно Докш. ЛУ'ННІК м. Toe ж, што i л у н а ц і к 1. Спіць дзіцятко, у стане i ідзе на двор i мажэ ў другу я хату прысці — ета лун
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

вылазщь, лумка, лумша, лунаць, лунка, луннік, лунуць, лунька
5 👁
 ◀  / 729  ▶