Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 729  ▶ 
Стахваніха яго забраўшы. Якубова Рас. Лубок — яічкі качали Валынцы В.-Дзв. ЛУ'БЫН гл. ЛУ'БШ ЛУБЫНЭ'ЧНЫСКО н. Абмалочаны лубін. Лубынэчныско склав в громаду. Дзмітравічы Кам. ЛУБЯ'НАЧКА ж. I. памяти, цг. Лу б я н к а 1. ЛубяначКІ ПЛЯЛІ с саломы, лазой перапляталі. Мярэцкія Глыб. Ліпу дзеруць i з ліпы робяць лубяначкі. Беразіно Докш. 2. памянш. Калыска. Рабілі з ліпы: сагнуць лубяначку, таркнуць тры калочкі, траяны, абапнеш посцілкай. Саланое Віл. ЛУБЯ'НІСКА, ЛУБЯ'НІСКО, ЛУ'БЫНЫСКО н. Toe ж, што i л у б а в e н i с к о. Па лубяніску жыта сеялі. Быстрыца Астр. Лубяніска— лубін забрали Кіралі Шчуч. Лубяніска — дзе лубін рос. Гемзы Шальч. Лубяніско — тое ж, што i лубавеніско. Па лубяніску кароў пагналі. Галубы Маст., Лубяніско — лубяное поле, лубін увабралі. Лука Нараўк. По лубынысковы був посіяв жыто. Сіманавічы Драг. ЛУБЯ'НІШЧА гл. ЛУ'БІНІШЧА ЛУБЯ'НКА ж. 1. Toe ж, што i л ў б к а 1. Ліпу дзеруць i робяць з ліпы Лубянку. Беразіно Докш. Каробка-сявалка — з лубу дзелалі; кары надзяруць i шыюць Лубянку. Азяраны Раг. Зробі мне Лубянку, бо ўжэ ягоды поспелі. Малыя Аўцюкі Калінк. Лубянкі плялі с сасновага корня i саломы, салому перапляталі сасновым корням, муку, зярно дзіржалі. Лісна В.-Дзв. Сівалка была, i Лубянку сабяру, абвяжу абрусом, вечарком садзілі. Валынцы В.-Дзв. Ціпер ні робяць ужэ, купляюць лубянкі на рынку. Баброўнікі Гарад. 2. Калыска. Лубянка — рабілі з ліпы, падвешвалі да зыпкі [жэрдкі], a з дасок зваль калыска. Мярэцкія Глыб. Лубянка — калыска, калыбель, як у сіце абечак, такая выгінаецца доўгенькая, палатном абцягвалі, абручамі i лубяначкай называлі. Альхоўцы Лях. Лубянка — калыска, гнутая з лубка. Азяраны Раг. ЛУ'БЯННЕ н. Тое ж, што i л у б а в ё н і с к о. Лубянке— дзе лубін рос. Глівін Барыс. На лубянне кароў ганяюць. Мачаск Бярэз. ЛУГ I, ЛУХ м. 1. Заліўны луг. Луг — залщны, сенажаць каля Друці. Азяраны Раг. Мне далі дваццаць сотак лугу. Дзераўное Стаўб. Луг асобенны, луг бесконечны, там тапіліся каровы, а цяпер поле. Кузьмічы Люб. Лух бальшы кала ракі. Жодзішкі Смарг. На ўзваллі [узвышшы] вакол луга, нібы бераг у катлавіне. Ніякага скацяці німа на гэным лугу. Лух — назва сенакосу, назва ўрочышча кала ракі, вясной заліваецца вадой. Рыбчына Віл. Лух— сенакос; лух — бальшы, лужок — маленькі. Дакудава Лід. У нас луге скрось. Новікі Гродз. Лух вадой занімаіць. Ахрэмаўцы Брасл. Лух — заліўной, а пожня — сухая, не заліўная. Валынцы В.-Дзв. Лух — каля ракі. Лісна В.-Дзв. Лух — дзе много вады, па калені
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

калбчкі, лубш, лубянішча, лубінішча
1 👁
 ◀  / 729  ▶