ДЗЯВУ'ШЧАЯ прым. Незамужняя. Мая пляменніца — яна дзявушчая, замуш ні пашла. Магуны Паст. ДЗЯГ, ДЗЯХ м. 1. Toe ж, што i дз юг 1. Узяў адзін дзях i плёў лапці. 3 дзягоў лапці плялі. Вецярэвічы Пух. Два дзягі. Даўней наробяць дзях i лапці плялі. Рудня Астравітая Чэрв. 2. перан. Выздараўленне. А дзях — гэта папраўка, чалавек паправіўся i пашоў работаць. Лісна В.-Дзв. О Узяць дзягу — набраць сілы, паправіцца. Я паслі хваробы ніяк дзягу ні вазьму. Іна перахварэла i пасля хваробы ўзяла дзягу. Лісна В.-Дзв. ДЗЯТА ж. 1. Toe ж, што i д з юг 1. Ткуць кросна ў na~ лосы i кажуць: у дзягі. Ііосцілкі ткалі ў дзягі. Альхоўцы Лях. 2. Toe ж, што i д з ю г 2. Ад нарыва пашлі дзягі na руцэ. Па шыі пашла чырвона дзяга. Навасёлкі Свісл. 3. Папруга, рэмень. Лепну я цябе дзягаю! Дзягай пацягнуць цябе трэ. Стральцы Гродз. Дзягу куплю, можэ, бацька прыдзе i грошы будуць. Пацаўшчына Дзятл. Дзе мая дзяга, німа чым портаў падвязаць. Кіралі Шчуч. Дзягай патпяразваюць мушчыны штаны. Дакудава Лід. У нас толькі дзяга, рэмінь кажуць цяnep маладзейшыя. Асавец Віл. Дзягай, рэмням патпяразацца. Рыбчына Віл. Пацягваюць дзягай, кап дзяржалася. Дзяга раженная. Крупіца Мін. Дзягай патпіразацца, паясом патпаясацца. Мярэцкія Глыб. Мужчыны насілі кожаныя дзягі — шырокія паясы— там піпка i табакерка. Ухвала Круп. Дзягай падперажыся. Беразіно Докш. I тэрас ест дзяга, бывая пояс тканы. Гемзы Шальч. Дзяга з раменю. Крынкі Крын. Я зарас цібе лізну дзягай! Номікі Бабіц.; гл. ДАБМ, карта № 327. ДЗЯГНО' н. кулін. Ежа, прыгатаваная з канаплянага семя. C калапень дзелала дзягно. Таўчонікі з дзягном елі. Дзягно з калапней. Палупюць картошку i з дзягном ядуць. Лісна В.-Дзв. Стаўчом калапень, змаслім i робім масла, выціснім масла, a клінцы варым, размішаім, i што збіраецца наверх, называім дзягно. Мярэцкія Глыб. Дзягно — яда с канапель, малако. Дзягно варылі с калаплянага семя. Палік Барыс. Малако — з калапней, а семя — дзягно. Беразіно Докш. Дзягно дзелалі с канапель, таўклі ў ступі, аш рашато масліцца. Янова Рас. ДЗЯГЦЯ'Р м. Тое ж, што i д з і г ц я р н і к. Дзягцяр — чалавек, які гоніць дзёгаць. Калясное Міхал. ДЗЯГЦЯ'РКА, ДЗЯХЦЯФКА, ДЗІХЦЯ'РКА ж. Посуд для захоўвання дзёгцю. Дзяхцярка для дзёхця, мазаць калёса. Магуны Паст. У дзіхцярках трымалі дзёгаць. Ухвала Круп. ДЗЯТЯЛЬ, ДЗЕ'НЬГЕЛЬ, ДЗГНЬГЕЛЬ, ДЗЯ'НЬПЛЬ м. бат. Дзягіль. Карэня дзягяля насілі на шыі ат халеры. Граўжышкі Ашм. Дзеньгель—вялікая шнітка. Малькуны Ігн
Дадатковыя словы
дзягцярка, дзяньпль
8 👁