Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

Рудня Астравітая Чэрв. 2. Мяса дзікіх звяроў. Дзічына пахніць лесам, балотам. Я не люблю дзічыны. Ёдлавічы Брасл. 3. Неўрадлівая зямля. Дзічына — такая благая зямля. Саланое Віл. ДЗІШАВЫ' гл. ДЗЯШО'ВЫ ДЗУ'КІ мн. Жыхары паўднёва-ўсходняй Літвы. Ест такіе дзукі на Варэну. Старыя Трокі Трак. ДЗЫБА'ТЫИ прым. Цыбаты, высокі, худы. Такый дзыбатый тылюк. Відзібар Стол. ДЗЫ'БАУКА ж. Зыбкае балота. Ня пройдзя, там дзыбаўка. Крэва Смарг. ДЗЫ'БАЧКІ толькі мн. У выразе: На дзыбачках — на пальцах. Толькі купіла туфлі, сюды едучы, атареаўся каблук. На дзыбачках пашла. Вецярэвічы Пух. ДЗЬГГАЦЬ незак. 1. Скакаць. Блыха дзыхая na нагах. Жаба дзьшая. Новікі Гродз. Гізаўка звініць, дзытаіць. Мярэцкія Глыб. Дзытала парасятка ўгору, увалілася ў яму. Кіралі Шчуч. Дзыпае дрост. Крынкі Крын. Коска на балоці летае, як дзыгае. Любішчыцы Івац. 2. Пераскокваць. Ат палі [палена] на палю дзытаў. Стары Свержань Стаўб. Дзытала праз вяроўку. Пацаўшчына Дзятл. 3. Пульсаваць. Кроў дзыхая na жылах. Вялікія Баяры Шчуч. Сэрца б'ецца i кроў дзьная. Кіралі Шчуч.; параўн. польск. dygać 'кланяцца, рабіць рэверансы' літ. dzigenti 'хутка хадзіць'. ДЗЫГЛЯ'ТЫ прым. Toe ж, што i д з ы б a т ы й. Які дзытляты, згорбіўся ўжо! Стральцы Гродз.; параўн. літ. dygliŭotas калючы'. ДЗЫТНУЦЬ зак. 1. Саскочыць. 3 высатэ дзыгнуў. Парэчча Гродз. А ён так i дзытнуў з моста ў воду. Галубы Маст. Дзытнуў ca страхі — i хоць бы што яму сталася. Пацаўшчына Дзятл. 2. Ускочыць на што-н. Крот кучку нарывая, яна рухаецца, а кошка сядзіць i як дзыпне на тую кучу. Кіралі Шчуч. Ён як дзыгне! Любішчыцы Івац.; гл. д з ы г а ц ь. ДЗЫГОНГТЫ незак. Цурчаць. Думав, шо ны тычымэ вода с цэбра, а налыв, то [вада] аж дзыгоныть, бо рассохся цэбэр. Покалічыв руку, кров дзьяоніть вжэ. Сіманавічы Драг. ДЗЫК выкл. Цырк. Ана карову доіць — дзык i пашла. Кіралі Шчуч. ДЗЫНГАЦЕ'ЦЬ, ДЗЫНКАЦЕ'ЦЬ незак. Звінець. Дно [а дно] толькі дзынтацелі пасу да i вокна, як танті ішлі. Пацаўшчына Дзятл. Дзынкаціць усё на стале, як машына едзе. Магуны Паст.; параўн. літ. dzings 'ti тж'. ДЗЫНДАЛЕФЫЯ ж. Toe ж, што i д з і н д з я л ё й. У нас каля плоту дзындалерыя есць. Солы Смарг. ДЗЫНДЗЫЛЕ'Я гл. ДЗШДЗЯЛЕ'И ДЗЬГНДРА, ДЗЬГНРА ж. 1. Шлак. Дзындру пат падлогу высыпаюць, i грып не есъ. Гемзы Шальч. Як зямля палопая