Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 729  ▶ 
Віл. Коўдрай накрываяцца. Лоск Валож. Трэба ўкрыцца коўдрай. Коўдры суконныя ткалі. Мярэцкія Глыб. Коўдрай акруціўшыся, сядзіць. Колдра c пакулаў зроблена. Старыя Трокі Трак. Колдры шылі: плаценкі вытчыць, верх другі, апійтабнуіць — i колдра. Лайпушкі Ігн. Кондраў тры выткала, іх на кудзелі шылі. Азяраны Раг. 2. Коўдра фабрычнага вырабу. Коўдра, куплёная з сукна. Рудня Астравітая Чэрв. Цяпер коўдра шыюць з пуху, я акрываюса коўдрам. Баброўнікі Гарад. 3 ватай колдра. Грыкені Вільн. 3 ваты колдра. Беняконі Boран. Коц, як салдацкая кордла. Быстрыца Астр. Корлы — гэта адзіялы. Быстрыца Астр.; параўн, польск. koldra тж'. КОУЖ гл. КОУШ КО'УЗАЛКА гл. КАУЗА'НКА КО'УЗАЦЦА, КО'УЗАЦЦЯ незак. 1. Toe ж, што i к a ўз а ц ц а. Дзеці коўзаліся на ляду. Рудня Астравітая Чэрв. Паляцелі дзеці коўзацця. Кіралі Шчуч. Хлопцы там коўзаюцца найболій, яны толькі i бягуць на лёд. Азяраны Раг. 2. Хадзіць на лыжах. Я коўзаўся на гары на лыжах. Літва Івян. 3. перан. экспр. Баранаваць мокрую раллю. Дзесяць рас будзя коўзацца з бараной па бульбя. Вецярэвічы Пух. 4. Валтузіцца, дурэць. Дзеці да крычаць, да пішчаць, да коўзаюцца одно па другом. Дзяніскавічы Ганц. Дзеці коўзаюцца па пасцелі. Кузьмічы Люб. КО'УЗКА прысл. Слізка. Коўзка так, не ўпадзі! Мачаск Бярэз. КСКУКА ж. Доўгі шост з патаўшчэннем на канцы. Рыбу глушылі коўкай, палку выражуць i на канцы тоўста. Янова Рас.; параўн. літ. kŭoka дубіна', КОУП м. Страўнік, трыбух. Коўп у свіней. Глівін Барыс. Коўп у каровы, i ў свіней жалудак — коўп. Палік Барыс. КОУТАНУ'ЦЬ, КОУТНУ'ЦЬ зак. Праглынуць. Два разы коўтанула пальму. Вецярэвічы Пух. Коўтнула дзіця копейку. Малыя Аўцюкі Калінк. КОУТУ'Н м. 1. Каўтун. Звіўся коўтун. Рудня Астравітая Чэрв. Коўтун заводзіцца, такая болесь. Малыя Аўцюкі Калінк. 2. мн. перан. Пакручанае валакно льну, касмыкі кудзелі. Як не ўмее хто калаціць верацяном, то коўтуноў накруціць. Вецярэвічы Пух. КО'УЧА зб. ж. Пакручаная траста льну. Коўча палучаецца, як падымаюць лён i пераблытаюць яго. Коўчу вазілі здаваць; раней коўчу прымалі на здачу. Слабада Смал. КОУШ, КОУЖ м. 1. Вялікая драўляная лыжка, апалонік. Коўш драўляны быў вялікі, ачэшуць тапаром, выгаблююць габэльчыкам, расцом выкалуплівалі c сярэдзіны, сцікліной ачысцяць, кап гладзінька было — вот i коўш, а цяпер — палонік. Мярэцкія Глыб. Коўш з дзерава, як лышка, толькі большы. Кураполле Паст. Коўш, як лышка вялікая. Саланое Віл
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

каузанка, коузалка, коузацца, коузацця, коузка, коутануць, коутнуць, коутун, коуча
14 👁
 ◀  / 729  ▶