Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 729  ▶ 
Баброўнікі Гарад. 2. Многа народу. A людзей сабралася кірмаш. Саланое Віл. Щ'РНА ж. 1. Тоўсты сук. Кірна велька i толста — гэта лапа, сук. Нізка ад ствала ў нашай грушэ тры кірны. Бываюць І на ліпі кірны, калі ліпа старая. Бывая, што са днэй кірны дуба два слупкі выражаш. Кіралі Шчуч. 2. Раздвоены корань ў караняилодах. Бручку вырвала — дзве кірны ў яе. Кіралі Шчуч.; параўн. літ. kirna 'корань дрэва'. КІРНАЗАВА'ЦЬ незак. Знаходзіцца ў стане цечкі (пра свінню). Свіня кірназуя. Сакаляны Сакол. Свіня кірназуя, зажэнь ŭie да кнура. Верхлессе Крын. КІРНА'ТЫ прым. 1. Вілаваты, сукаваты. Наша груша кірната. Кіралі ПІчуч. Кірната дзерава: пень адзін, a тутака вышэй — раздвоеная, вілаватая. Вялікія Баяры Шчуч. Наша груша кірната: на чатыры кірны. Кіралі Шчуч. Кірната хвойка стаіць. Пацаўшчына Дзятл. 2. Парны, з раздвоеным караняплодам. Найдзём брушку кірнату — дзве кірны ў яе. Бывав рэцька i морхва кірната. Кіралі Шчуч. 3. Парныя зубы, калі, акрамя асноўнага, вырастав збоку другі зуб. Кірнатыя зубы ў цябе — два зубы ўмесця. Кіралі Шчуч. 4. перан. Крываногі. Кірнаты — крывыя ногі, як хварзе ангелькай. Кіралі Шчуч. Кірнаты хлопец, а на твар прыгожы. Пацаўшчына Дзятл. Вот кірнаты — крывыя ногі, а сам небальшы. Кіралі ПІчуч.; гл. к i p н a. КІРПІЧЬГНА ж. Цагліна. Даўней боты на кірпічыну шылі. Ухвала Круп. Па аднэй кірпічыне разняслі. Ахрэмаўцы Брасл.; параўн. руск. кирпичина тж'. КІРТА'ЦЬ незак. Картавіць. Ен троха кіртая, не выгаваруя чыста слоў. Азяраны Раг. КІ'РХАЦЬ незак. Пець пісклявым голасам (пра маладых пеўнікаў). Мае пеўнікі ўжо кірхаюць. Рудня Астравітая Чэрв.; параўн. літ. kirkauti тж'. КІРЭ'БЛА ж. i м. абразл. Раскірака. Ідзе, як кірэбла. Старый Трокі Трак.; параўн. літ. kerepla тж'. КІСЕ'ЛЬ м. кулін. Аўсяны кісель. Кісель рашчыняюць наноч, мукі ўсыплюць, вады цёплай, хлеба ўкіне кусок, i тады ён кісне, потым працэдзяць, i тады ўжэ вараць, мяшаюць, пака загусне кісель. Баброўнікі Гарад. Даўней авёс высушым, стаўчом, прасеем, змелем i кісель варым. Новікі Гродз. Авёс апарацца, яго сушаць, меляць i кісель вараць. Ністанішкі Смарг. Кісель варылі з аўсянай мукі. Лука Нараўк. Варым густы кісель. Дакудава Лід. 3 аўсянай мукі варылі кісяле. Парэчча Гродз. КІСЛАГУ'БЯЦ м. зневаж. Губасты. Кіслагубяц, у яго губы вялікія. Данілавічы Дзярж. КІСЛАТА' ж. Закваска. Калі рашчыніш у дзежцы кісель, 50. Зак
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

кірназаваць, кіртаць, кірхаць, щрна
3 👁
 ◀  / 729  ▶