Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

рыбу, ставілі ў прорубы. Рудня Астравітая Чэрв. 5. Сетка для сена, пяхдер. Даўней кашэль вязалі з вяровачак; як едуць куды, кашэль сена напхнуць i наложуць на сані. Ахрэмаўцы Брасл. Сена клалі ў кашэль, з вяровачак тоненькіх плялі, даўгаваты. Мярэцкія Глыб. Кашэль з вяровачак вяжуць, насунуць, i конь с дырачак таскает сена. Рагулішкі Даўг. )Плёсці кашалё — гаварыць недарэчнае. Гаворыць абышто — пляце нейкія кашале. Вялікія Баяры Шчуч. КАШЭ'ЧЫ прым. Каціны. Нізок Уздз. Кашэчы хвост. Вялікія Баяры Шчуч. КАЯ'К м. 1. Човен. Каяк з дзерава выдаўбаны, на каяку паехаў. Жылі Іўеў. 2. Невялікая лодка. Каяк — маленькая лодачка, плыткая. Малахоўцы Бар.; параўн. руск., укр. каюк ■тж' (Фаем., II, 215). КА'ЯЦЦА незак. Раскайвадца. Цяпер яна каяцца, што наехала. Дакудава Лід.V Не будзе каяцца чалавек, рана ўстаўшы i молад ажаніўшыся. Ухвала Круп. КВА'ДРА ж. Адна з чатырох фаз Месяца. Была перша квадра маладзіка. Жылі Iўеў. Другая квадра — палавіна месяца. Жодзішкі Смарг. Першая квадра — вятох, другая — поўная. Солы Смарг. КВАИНЁВЫ прым. Хваёвы. Квайнёвых дроў напілаваў. Ёдлавічы Брасл. КВАИНЯ' ж. 1. Адно дрэва хвоі. Спусцілі квайню i nani* лавалі на доскі. Ёдлавічы Брасл. 2. зб. Хваёвы лес. У тым лесі адна квайня. Ёдлавічы Брасл. КВА'КАЦЬ, КВА'ХАЦЬ незак. 1. Кракаць. Квакаюць качкі пад акном. Пацаўшчына Дзятл., Кіралі Шчуч. 2. Квакаць. Жабы квахаюць у сижалцы. Кіралі Шчуч. КВАКТА'ЦЬ незак. Квактаць. Квокчыць курица — нада падлажыць яічкі i пасадзіць. Саланое Віл. Hi стала квактаць курица, зноў нясецца. Валынцы В.-Дзв. КВАКТУХА' ж. Квактуха. Квактуха з курчукамі сядзіць. Кемялішкі Астр. Квактуха водзя курчат. Ліпнікі Вільн. Квактуха лезе ў хату. Вострава Мает. Дочка не мела квактухі. Парэчча Гродз. Квактуха с куранятамі. Альхоўка Навагр. Квактуха квокча, на яйца хоча, кап не квактала, то трэба памачыцъ, ды ў яму. Баброўнікі Гарад. Квактуха ў гарод павяла куранята. Вострава Мает.; гл. ДАБМ, карта № 295. КВАТПЦЦА незак. Імкнуцца завалодаць чым-н., пасягаць на што-н. Я на рубаль не кваплюся. Гемзы Шальч. На сляпую ня квапіцца ніхто. Крэва Смарг.; параўн. польск. kwapic si§ тж'. КВА'ПЩЬ незак. Тое ж, што i к в а п і ц ц а. Ен жадны чалавек, на спаткі квапіў. Бакшты Іўеў. КВА'ПНЫ прым. Ласы. Котка квапная на рыбу. Беняконі Воран