Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 729  ▶ 
карысці німа. Граўжышкі Ашм. Німа ніякай карысці з цябе. Беразіно Докш. У карысць пашло. Рудня Астравітая Чэрв. Кап карысь была з іх. Саланое Віл.; параўн. польск. korzyść тж'. КАРЬГТА, КАРЬГТО н. i ж. 1. Карыта. Вылійіць у карыта свіням. Ністанішкі Смарг. Такое дзеравянае — гэто карыто, кормяць у ім сеіней. Баброўнікі Гарад. Скабёлка была карыту рабіць. Магуны Паст. 2. Начоўкі, балея. Дзірівяныя карыты былі бяльё мыць. Навікі Лудз. 3. Човен. Карыта выдаўбаў з грубой асіны i ездзя na рэчцы. Гемзы Шальч. КАРЫТА'Ж м. Калідор. Ён у карытажу ляжыць i стогніць. Рагулішкі Даўг.; параўн. польск. korytarz тж'. КАРЬГТКА н. i ж. 1. памянш. да к а р ы т а 1. Нада карытку дзяўбаць. Ёдлавічы Брасл. 2. Іншыя рэчы, якія падобны да карыта. Зыбалка — карытка такоя ківалася. Стральцы Гродз. Веялкай веялі — з ручкай карытка такое. Грыкені Вільн. У возе карытка такая прырабляецца, у яе ўстаўляецца жэрдка, што злучае перадок i задок. Чычалі Швянч. На падушку шворань, к шворню дышаль, сзадзі карытка. Старыя Трокі Трак. КАРЫТЦО' н. памянш. Карытка, куды ўстаўляецца тачыла. Карытцо ў тачыдле, дзе спот камня ходзя ў вадзе. Гемзы Шальч. КАРЫ'ЦА ж. памянш. 1. Кара. 3 ліпы дзяруць карыцу. Дакудава ЛІд. Калыску рабілі з карыцы, з ліпы. Саланое Віл. Карыцай ад лазы венік вяжуцъ. Саланое Віл. 2. Тонкая кара з маладых дрэў. Карыца—з маладой сасны. Рыбчына Віл. Карыца — тонкая кара. Вялікія Нястанавічы Лаг. КАРЬГЦЦА н. Тое ж, што i к а р ы т к а 1. Некалі расказвалі: бацька пытая ў сына: «Што ты, Фэлька, робіш? — Карыцца.— Каму?— Не курам, а тату: можа, тата будзе з яго есці, як наш дзядуля есь?» Гемзы Шальч. КАРЬГЦЬ незак. Абчышчаць кару. Трэба дзерава карыць. Ахрэмаўцы Брасл. КАРЬГЧКА ж. Тое ж, што i к а р ы ц а 2. Карычка на бярозе тонкая. Бакшты Іўеў. КАРЬГЧКІ мн. Сорт яблыкаў, малінаўка. Карычкі-паласястыі яблыкі. Валынцы В.-Дзв. КАРЬГЧЛІВЫ прым. Карычневы. Рудня Чэрв. КАРЭ'ЗІЦЬ незак. Капрызіць. Дзіця карэзіць, плача. Рудня Астравітая Чэрв. КАРЭ'ЛЫ прым. 1. Запэцканы. Увесь карэлы пашоў, бо ў грась упаў, увесь у гразі. Гайна Лаг. Карэлая дзіця. Лоск Валож. Карэлыя рукі. Альхоўцы Лях. 2. Заношаны, брудны (пра адзенне). Адзежа карэлая. Мярэцкія Глыб. Прывёс торбу карэлую. Магуны Паст. Чорная карэлая адзежа, трэба
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.
3 👁
 ◀  / 729  ▶