Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 729  ▶ 
КАРА'УКА ж. І. Брудная ануча. Лапічы Acin. 2. мн. груб. Брудная бялізна. Ідзі караўкі свое памый! Ухвала Круп.; naраўн. літ. karćti 'віседь закарэлым'. КАРА'УКІ толькі мн. Падстаўныя саначкі, якія выкарыстоўваліся для перавозкі бярвення. Караўкі прывязвалі броўна вазіць. Жодзішкі Смарг. КАРАУЛО'Т гл. КАЛАУРО'Т КАРАФА'ШКА ж. Брычка. Пляменнік рашчотлівы на карафашке прыехаў, арэхаў падарыў. Валынцы В.-Дзв. КАРА'ФКА, KAPA'BKA ж. Графін. Карафка— як графін. Старыя Трокі Трак. Карафку воткі аддала. Карафка — буталь такая. Дакудава Лід. Карафка стаіць на стале. Альхоўка Навагр. Каравка — гэто графін. Быетрыца Астр., Альхоўка Навагр.; параўн. польск. karafka, ням. Karaffe тж'. КАРАЦЕТТ прым. выш. Карацейшы. Гэта полка карацей за тую. Пасіене Лудз. КАРАЦЕ'ЙШЫ, КАРАЧЭ'ЙШЫ прым. выш. Карадейшы. Гэтыя карацейшыя евоздзі. Чычалі Швянч. Складзі карачэйшую сукенку! Кіралі Шчуч. КАРА'ЦЕЛЬ м. Карнік. I тут жа — карацелі. Наехала іх — недзе павярнуцца! Астравы Мін. КАРАЦЕ'ЦЬ, КАРАЧЭ'ЦЬ незак. Укарочвадда ў часе, памяншацца. Ужо дні карацеюць. Рудня Астравітая Чэрв. Ужо дзень карачэе. Парэчча Гродз. КАРА'ЦЦА незак. безас. Караць. «Чаго ты буіш? Я табе задам зараз!» — так даўней каралосё малых. Мсдібава Ваўк. КАРА'ЦЬ незак. Асуджаць, знявольваць. Тэрас караюць такіх, ён прывык красці—адучыць цяжка. Палядкішкі Воран. КАРА'Ч I м. 1. Брудны ручнік, сцірка. Карач — гразны ручнік; ён стаіць, як карач. Альхоўцы Лях. 2. Ручнік з махрамі. Дзіця адшарыла карачом. Малькуны Ігн.; параўн. літ. skaročius тж'. КАРА'Ч II м. Лямант, крык. Баба нарабіла карачу на ўсё сяло. Старое Сяло Зэльв. КАРАЧЭ'Й прысл. Карадей. Карачэй трэба пушчаць. Альхоўка Навагр. КАРАЧЭ'ЙШЫ гл. КАРАЦЕ'ИШЫ КАРАЧЭ'ЦЬ гл. КАРАЦЕ'ЦЬ КАРАШО'К I м. памянш. Карэньчык. Апенькі, у іх тоненькі карашок. Лісна В.-Дзв.; параўн. руск. корешок тж'. КАРАШО'К II м. памянш. Корак. Некалі пляшкі карашком закрывалi. Дакудава Лід. КАРАШЫ' мн. кулін. Праснакі. 3 ячменнай мукі карашы пяклі. Рагулішкі Даўг. КАРБУ'ЛАУКА ж. Карбункул, нарыў. Карбулаўка—страшна вялікі нарыў на карку ў каня. Саланое Віл.; параўн. ням. Karbunkel 'тж
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

kapabka, калаурот, караука, караукі, караулот, карафашка, карацеишы, карацель, карацець, карацца, карачэйшы, карачэць, карбулаука
3 👁
 ◀  / 729  ▶