Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

i сошкі бралі ў поля. Рудня Астравітая Чэрв. Бало, калубель на плечы — i пашла касіць. Кузьмічы Люб. Калубель з цапкамі бралі на поля i вешалі. Мачаск Бярэз. Вісіць у хаці калубель. Якубова Рас. Кальбель вісела ў хаце. Тухавічы Лях. Кальбель — вісела, a калыска — стаячая. Дзяніскавічы Ганц. 2. у знач. прысл. скасіць калубелямі. Няроўна. Пакасіў калубелямі жыто, авёс. Номікі Бабіц.; параўн. руск. колыбель калыска'. КАЛУБЕ'ЛЬКА ж. памянш. да к а л у б ё ль 1. Было так: забяруць того дзіця да тэчкі, распаструць тые калочщ,, тую калубельку павесяць на берагу. Баброўнікі Гарад. КАЛУТАВІНА гл. КАЛЮТАВША КАЛУ'ЖА ж. Лужына. Калужа стаіць. Жылі Іўеў. Жабы па калужах водзяцца. Новікі Гродз. КАЛУ'Н м. Сякера. Калуном тоўстыя калоды рассячэш. Беразіно Докш. Калуном добра дровы калоць. Рагулішкі Даўг., Багушэвічы Бярэз., Рудня Астравітая Чэрв. КАЛУПА'ЦЦА, КАЛЫПА'ЦЦА незак. Корпацца, марудна рабіць што-н. Я старая цэлы д зет калупаюся пры хаці. Заполле Гродз. Што ты там калупаесся? Азяраны Раг. От што ш робіць, ні робіць, то гавораць калупаецца. Баброўнікі Гарад. Што ты там калыпаісся цэлы дзет?! Ёдлавічы Брасл. Ня хоча калупацца. Солы Смарг. КАЛУПА'ЦЬ, КАЛУПА'Щ незак. 1. Аддзяляць часткі ад цэлага. Хлеб ня рэжыцца, калупаю i ем. Лісна В.-Дзв. 2. Здзіраць. Hi калупай струпа, а то й зноў будзя кроў цякла! Верхлессе Крын. Сядзіць i нос калупае. Азяраны Раг. Будэ носа колупаці. Смаляніца Пруж. КАЛХО'З, КАЛХО'С, КАЛКО'С м. 1. Калгас. Калхоз тут стварыўся. Швэды Вільн. У калхозя ўсе робім. Старыя Трокі Трак., Ністанішкі Смарг. Кароў у калхозе многа ёсць. Груздава Паст. Наш калхос у добрым месця. Лоск Валож. Яна запісалася первая ў калхос. Кураполле Паст. Косяць у калхос. Груздава Паст. Пашоў касіць у калкос. Парэчча Гродз. 2. перан. Калгаснікі. Цэлы калхос сабраўся. Паляцкішкі Воран.; параўн. руск. колхоз калгас'. КАЛХСУЗНІК, КАЛКО'ЗШК м. Калгаснік. У Судэрве калхознікі, там калхоз. Швэды Вільн. Калхознікі былі на полі. Груздава Паст. Мы тут усе калкознікі. Старыя Смільгіні Воран., Кураполле Паст. КАЛХО'ЗНЫ, КАЛКО'ЗНЫ, КОЛХО'ЗНЫ прым. Калгасны. На калхознай зямлі жыў. Кемялішкі Астр. Калхознае жыта за дарогай. Парэчча Гродз. Калхозная поля аралі. Кураполле Паст. Я калкозныя мяшкі латала. Мярэцкія Глыб. Колхозны двор відзён. Смаляніца Пруж.; параўн. руск. колхозный тж'. КАЛХО'С гл. КАЛХО'З