Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1980). Том 2. Д-Л. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 729  ▶ 
Брасл. Карова наша дыхавічная, яна сапе моцна. Ракаўскія Швянч. Той конь буў дыхавічньі. Каторы дыхавічны, як чэшуць лён, у хаце тады ні сядзі. Пасека Ст.-Дар. Дыхавічны ня будзя часаць лён, пыл ляціць. Старый Трокі Трак. ДЫХАВГШНАЯ ГО'РЛА н. анат. Дыхальнае горла. Дыхавішная горла ў яго баліць. Бакшты Іўеў. ДЫХАВО'Е ГО'РЛА н. Тое ж, што i д ы х а в і ш н а я горла. Балеў доуга, было нешта з дыхавым горлам. Альхоўцы Лях. ДЫХА'НЯ н. Дыхание. Дыханя закладащъ — становіцца цяжка дыхаць. Рагулішкі Даўг. ДЬГХАТІ незак. 1. Дыхаць. Всё жывое дыхае. Курашэва Чыж. 2. перан. Жыць. Ну, скажы, як вуон там дыхае? Курашэва Чыж. О Чуць дыхаць — ледзьве жыць, быць безнадзейна хворым. Ужэ чуць дыхае, хутко ўмрэ. Курашэва Чыж. ДЫХАЦЕ'ЦЬ гл. ДЫХЦЕ'ЦЬ II ДЫХА'ЦЬ незак. Павяваць. Вецяр дыхая. Альхоўцы Лях. ДЫ'ХІ мн. Тое ж, што i д ы х а в і н а 1. У каровы роуныя дыхі. Навасёлкі Свісл. ДЫХНУ'ЦЬ зак. 1. Удыхнуць. Дыхнула да сябе. Міратычы Карэл. 2. Выдыхнуць. Дыхнула ад сябе. Міратычы Карэл. ДЫ'ХТА ж. Фанера. Дэначка ў мяне з дыхты. Магуны Паст. Дыхта — гэта фанера. Быстрыца Астр. Дыхта дыхціць, ніплотна прылягая. Дакудава Лід. Вася взяў i вырэзаў звэзду з дыхты, охварбыў чэрвоною хварбою. Обеч Пруж. Дыхтой подмываемо, шчоб роўно было. Смаляніца Пруж.; параўн. польск. dykta тж'. ДЫХТАВА'ЦЬ незак. 1. Гаварыць, тлумачыць. Я пані дыхтавала, што бацьком не пажалілася. Темзы Шальч. 2. Дыктаваць. Дыхтуя пісаць пісьмо. Магуны Паст. Дыхтаваць задачу. Альхоўка Навагр. 3. Камбінаваць, меркаваць. Нешта дыхтуіць. Груздава Паст.; параўн. ням. dichten 'ствараць, складаць'. ДЫХТО'УНЫ прым. Моцны. Добры мацерыял, дыхтоўны. Мярэцкія Глыб. ДЫХЦЕ'ЦЬ I незак. 1. Уздувацца. У нас гавораць, што балото дыхціць, калі яно паднімаецца ці апускаецца. Дых4 ціць зямля. Міратычы Карэл. 2. Няшчыльна прылягаць, адставаць. Дыхта дыхціць, ніплотна прылягая, дошкі могуць дыхцець. Дакудава Лід.; параўн. літ. dikteti 'набракаць, набрыньваць' ням. dick 'поўны, тоўсты'. ДЫХЦЕ'ЦЬ II, ДЫХАЦЕ'ЦЬ, ДЗІХЦЕ'ЦЬ незак. 1. Смярдзець. Рыба дыхціць, як паляжыць доўго. Старое Сяло Зэльв. Бочка дыхціць. Вялікія Баяры Шчуч. Дыхціць мясо, як паляжыць у цёплом. Альхоўцы Лях. Бочка дыхціць — пахне нехарошым; мяса, рыба пратухлае дыхціць. Падло здохне — дзіхціць. Дзяніскавічы Ганц. Парэзалі таь
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

дзіхцець, дыхавое, дыхацець, дыхтоуны
7 👁
 ◀  / 729  ▶