Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

Шум. Грудлівая дарога, груда. Валынцы В.-Дзв. Грудлівая дарога, едзіш i трасець. Індра Красл. ГРУДНГЦА ж. мед. Мастыт. Грудніца ў яе, i малако згінула. Азяраны Раг. ГРУДОВА'ТЫ гл. ГРУДАВА'ТЫ ГРУДО'К м. 1. Астравок сярод балота. На балоця грудок. Дакудава Лід. Грудок — сухоя павышаная месца сярод балота, стан, на грутку каровы стаялі. Рудня Астравітая Чэрв. Тут найсушэй, грудок. Навасёлкі Свісл. Грудок — у балоце. Пацаўшчына Дзятл. Грудок — сухоя пуднятае место паміж імхоў i балот, такі круг на кіламетру. На грудку расце ні балотня, а сухая трава, можа быць лес, сасёнкі. Кузьмічы Люб. 2. Узгорак. Грудок — гэто высоко место. Малахоўцы Бар. Грудок — дзе выилшая мейсца, пашоу на грудок i сеў. Старый Смільгіні Воран. 3. Участак зямлі, адведзены пад якую-н. культуру. Пакінуў грудок на капусту, на буракі. У гэтым месці нада грудок на капусту. Мярэцкія Глыб. Ідзі пасадзі моркву на грутку. Жылі Іўеў. ГРУДСУЛКІ толькі мн. Жаночыя асобіны ў каноплях. Грудолкі i пласконі ў каноплях. Пласконі бес семяна, a грудолкі семянныя. Старыя Трокі Трак.; параўн. літ. grŭdales тж', grŭdas насенне'. ГРУ'ДЫ мн. 1. Камлыгі, скібы сухой зямлі. Груды зямлі засохлі i рады не даць. Альхоўцы Лях. Як мокрая зямля гарэцца, то поле пассыхаецца грудамі — усё поле ў грудах. Дзяніскавічы Ганц. Гэдакія груды, што не разбіць: Вострава Мает. Дзе плошча не выраблена, там груды велькія. Мсцібава Ваўк. Як пойдзя дошч, тады сонцо, то груды велькія зямлі засыхаюць, ні разбарануеш. Міратычы Карэл. 2. Toe ж, што i г р уд анкі. Груды — дробныя белыя хмаркі. Дзяніскавічы Г анц. ГРУ9КЛІЦА гл. ГРУЗЛГЦА ГРУЖСУЛЫ гл. ГРУЧО'ЛЫ ГРУЗАВГЦЯ ж. Багна, балоцістая мясцовасдь. Як нэ было ровуов, то тут была такая грузавіця, што нэ можна было пройті. Курашэва Чыж. ГРУЗА'ЛАЧКА ж., ГРУЗА'ЛАЧКІ мн. памянш. да г р уз а л к i. Многа грузалачкаў у кам'яках. МасілавІчы Сл. ГРУЗА'ЛКАВЫ прым. Тое ж, што i г р у д а в а ты Х.Грузалкавая дарога, трудна ехаць. Беразіно Докш. ГРУЗА'ЛКР, ГРУЗА'УКІ мн. І.Цвёрдыя кавалачкі бульбы ў кашы. Натаўчэш бульбы, а там пападаюцца грузалкі — нерастоўчаныя кусочкі. Магуны Паст. Грузалкі, як каша з бульбы не стаўчэцца. Саланое Віл. У кашы асталіся грузалкі, ні добра стаўкла. Мсцібава Ваўк. Таўкла кашу — не датаўкла, шмат ест грузалкоў. Гемзы Шальч. Але ш патаўкла кашу, адны грузаўкі, як сыравата картофля, то будуць грузаўкі* 485 І