Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

гэты быў нейкі абарацень: то нібы ваўком выглядае ці яшчэ кім. Мішневічы Шум. АБАРА'ЧЫВАЦЦА незак. Ператварацца. Палонікі чорныя на жаб абарачываюцца. Валынцы В.-Дзв. АБАРВА'ЦЦА зак. Падарвацца (пра здароўе, сілы). Ты абарвешся на такой рабоце. Ахрэмаўцы Брасл. АБАРО'ТАК м. Абарот. У цяшкі гот абаротак мела: карову купіла, малако продала. Вецярэвічы Пух. АБА'РЫВАЦЬ незак. Заліваць варам. Абарываюць [кроены] кіпятком пасля снавання. Мішневічы Шум. АБАРЭ'Ц м. Прылада для лоўлі рыбы. Абарэц робіцца c сеткі, пасярот частае палатно, па баках рэць. Лісна В.-Дзв. АБАСНУ'ЦЬ зак. Заснуць. Паляглі i абаснулі гэтыя людзі. Груздава Паст. А свет абаснуў, а мяне сон не бярэ. Крэва Смарг. АБАСХНУ'ЦЬ зак. Абсохнуць. Ужо абасхла зямля. Вецярэвічы Пух. АБАУРЭ'ЦЬ зак. Страціць з гадамі актыўнасць, бадзёрасдь, пастарэць. Мой мужык ужо абаўрэў: пастарэў, пацежалеў, ні хоча рабіць, ні стараецца, ні страміцца ні да чаго. Раўбічы Mm.\ параўн. літ. bjaurŭs брыдкі'. АБА'ЧЫЦЦА зак. Пабачыцца. Я заўтра абачуся з ім. Жылі Іўеў. АББІВА'ЦЬ незак. Абіваць снапы, вымалочваць. На сімяно аббівалі снапы, адбіралі салому. Філіпаўцы Красл. АББЛО'ШКАНЫ дзеепрым. Абабіты (пра сноп). Снапы аболошканыя складалі ў гумнах. Ракаўскія Швянч. АББЛО'ШКАЦЬ зак. Абабіць (сноп). Ракаўскія Швянч.; параўн. літ. blokšti 'абіваць снапы'. АБВАДЗІ'ЦЬ зак. Абвесці, паказаць. Абвадзіў ўсю Варшаву. Магуны Паст. АБВАДЗЯНЕ'ЦЬ зак. Зрабіцца вадкім, звадзянець. Як кісель абвадзянеіць — гэта прастаялая ежа. Кісель абвадзянеў, неяк яго есці. Кураполле Паст. АБВАЛАКА'НІК м. Кажух, пакрыты сукном. Зверху кажух абшывалі сукном — гэта абвалаканік. Магуны Паст. АБВАРАЦАТЩА зак. Запэцкацда ванітамі. Увесь абварацаўся. Ракаўскія Швянч. АБВАРА'ЧВАЦЬ незак. Укручваць, загортвадь. Раней рабілі так: акраўкі ад кілбасы пасоляць i ў сала абварачваюць. Жодзішкі Смарг. АБВАРЬГЦЬ зак. Апарыдь. Абварыла, пузыр нашоўся на руцэ. Лайпушкі Ігн. АБВЕ'СЦІ зак. Абмежаваць плошчу. Пан абвёў лес капцамі. Дзяніскавічы Ганц. АБВІНУ'ЦЬ зак. 1. Перавязаць рану. ПаранІў палец, трэда абвінуць. Вецярэвічы Пух. 2. Абгарнуцца, акрыцца. Кажух