Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

ВЕ'ЛЯ гл. ВЕ'ЛЕ : ВЕНГЕ'РКА, АНГЕ'РКА ж. Жаночае паліто. Даўней венгеркі шылі, машастам кругом аблямаваны былі — i падол, i рукава, жанчыны насілі. Старыя Смільгіні Воран. Ангерка — доўга, як паліто [жаночае], з белаго сукна сваей работы. Hoмікі Бабіц.; гл. а л e н г ё p к a. ВЕНГЛЯФНЯ ж. Вяндлярня. У папа была венглярня. Дзяніскавічы Ганц.; параўн. польск. wgdzarnia тж'. ВЕ'НЩ м. 1. Венік. Венікі на шост вешаюць напару. Haвязаў пяць пар венікаў. Саланое Віл. Бярозавымі венікамі добра хвашчыцца. Ахрэмаўцы Брасл. Венікі няможна вязаць да Сёмухі, бо гужы будуць ісці ў будынак. Жыдзевічы Іўеў. 2. Памяло. 3 хвоі вязалі венік пячны на пожаху. Памочыш той венік i печ вымітаіш. Кіралі Шчуч. 0 Пайсці ў венікі — пайсці нарэзаць венікаў, Пашоў у венікі. Саланое Віл. BE'HKA ж. анат. Вена. Прабіта венка i кроў цячэ. Баброўнікі Гарад. ВЕ'НКШАНЬКІ прым. выш. Болынанькі. Венкшаньку картофлю выбрала, дробная засталася. Жылі Іўеў. ВЕ'НКШЫ прым. Большы. Даўней як венкшы пасах, то дзеўку бяруць. Жылі Іўеў. У засценку пяць-шэсць хатаў, а веска венкшая. Грыкені Вільн.; параўн. польск. wigkszy тж'. ВЕНЦ прысл. Больш. Зямлі меў паўвалокі ці венц. Грыкені Вільн.; параўн. польск. wi§cej тж'. ВЕ'НЦЕР, ВЕ'НЦЯР, ВЕ'НЦАР м. рыб. Венцер. Венцеры ставілі. Ёдлавічы Брасл. Венцер без лукоў, небалымыя скрыдлы, на споднім шнуру — ценжаркі, на верхнім шнуру — плавукі з коркаў ці з кары бярозавай, яна пакруціўшыся i яе надзяюць на шнур. Гемзы Шальч. Венцер, у ім шырокі куль, а туды вузейшы ўстаўляецца. Бакшты Іўеў. Венцер — пяць абручэй, у сярэдзіне горлы, атходзяць два крыла на лясках, чатыры ляскі, куль расшаргіваецца — i бяры рыбу. Глівін Барыс. У венцеры абручы кругом, апцягнутыя сеткай, горлы такія — рыба заходзіць i ня выйдзіць. Ахрэмаўцы Брасл. Венцяр з горлам, na старанам — крыла. Быстрыца Астр. Венцяр вяжацца з нітак, а патом нацягваецца на каблукі, сагнутыя з гарэшыны. Венцяры ставяцца вясною пад час разліву вады. Альхоўка Навагр. Венцярэ раньша рабілі — тая бучка, толькі два крыла. Стральцы Гродз. У венцяры крыллі, кулёк i многа абручоў. Рыбчына Віл. У венцары тры душкі круглыя, прыроблены крылля, а на канцах тры колікі, адзін ззаду ў карме. Колік утыкаецца, кап венцар стаяў на месцы, не сагнала вада. 3 венцарам рыбу лавілі. Венцары былі. Саланое Віл.; параўн. літ. venteris тж' (ЛТ, 171). ВЕДіЦЕРКА, ВГНЦІРКА, ВІ'НЦЯРКА н. i ж. Звязак, вясло, нізка. Вінцірка ліпы, лазы, вязу. Бакшты Іўеў. Ліпу даўней дралі, сушылі, круцілі ў скруткі i паніжа цэла вінцяр