Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1979). Том 1. А-Г. Ю. Ф. Мацкевіч

АУЁС гл. АВЁС АУСКУК м. Toe ж, што i а в я с ё ц. Аўсюк як насеецца, не можна выкараніць. Скрудалена Даўг. Аўсюк на авёс пахожы. Малахоўцы Бар. АУСЯ'НІСКА, АУСЯ'ШСКО, ГАУСЯ'НІСКА н. Аўсянішча. Аўсяніска пашоў касіць. Кемялішкі Астр. Конь на аўсяніску. Вялікія Баяры Шчуч. Гариу аўсяніско. Дзяніскавічы Ганц. Гавёс скасілі, засталося гаўсяніска. Кіралі Шчуч. АУСЯ'НІЦА ж. Аўсяная салома. Аўсяніцу заўтра прывязуць. Асавец Віл. АУСЯ'НІШЧА н. Toe ж, што i а ў с я н і с к а. Аўсянішча послі аўса. Груздава Паст. Даюць аўсянішча ў канцы поля. Альхоўка Навагр. АУСЯ'НКА ж. 1. Аўсяныя крупы. Аўсянку таўклі: насушаць аўса, аптаўкуць, апалаюць. Міратычы Карэл. Аўсянку варылі. Мсцібава Ваўк. 2. Аўсяная салома. Аўсянка — аўсяная салома. Малькуны Ігн. Аўсянку добра ядуць каровы. Мсцібава Ваўк. АУСЯ'ННЯ н. Toe ж, што i а ў с я н і с к а. Аўсяння — поле пасля аўса. Лоск Валож. Аўсяння ідзе пат nanap. Вязынка Maладз. АУСЯ'НЫ, АУСЯ'ННЫ, ГАУСЯ'НЫ, ОВСЯ'НЫЙ прым. 1. Прыгатаваны з аўса. Аўсяны кісель елі. Альхоўцы Лях. 2. Які мае дачыненне да аўса. Аўсяна салома ідзе на корм. Альхоўцы Лях. Аўсяная арзыска, як сажнуць авёс. Кемялішкі Астр. Аўсянна пожня. Сакаляны Сакол. Жані каровы на гаўс.яну пожню. Вострава Маст., Вялікія Баяры Шчуч. Boc гаўся най саломы прывёс. Стральцы Гродз. Овеяна пыжня. Сіманавічы Драг. АУТАБУ'ЗЫ мн. Самаробны абутак, які рабілі з аўтакамер i насілі ў час вайны. Малахоўцы Бар., Масілавічы Сл. АУТСУБУС, АУТАБУ'С, АУТАБУ'З м. Аўтобус. Аўтобусы ездзяць. Грыкені Вільн. Аўтобусам вязём. Альхоўцы Лях. Спаткаліся ў аўтабусе. Саланое Віл. Аўтабусам прыехалі. Мсцібава Ваўк. Конь аўтабузаў баіцца. Быстрыца Астр. АУЦА', ГАУЦА' ж. Авечка. Цяпер мала авец, у нас адна аўца. Каўняны Гродз. Была адна аўца i тую ўкралі. Стральцы Гродз. Аўца, a хочаш, назаві авечка. Палік Барыс. Баран з гаўцамі хадзіў. Вострава Маст. Трэба стрыкчы гаўцу. Мсцібава Ваўк. АУЦЮКГ мн. бат. Аўсюкі. Аўцюкі — у аўсе такое зеле, з яго мякіна. палучаецца. Кураполле Паст. АУЧА'Р м. 1. Авечы пастух. Аўчар — пастух, які пасціў авечак. Азяраны Раг. 2. Воўк, які нападае пераважна на авечак. E ваўке аўчарэ. Вецярэвічы Пух. АУЧА'РНІК, ГАУЧАФНІК м. Toe ж, што i a ў ч a p 2. Есць конскія ваўкі, a гэта аўчарнікі. Мярэцкія Глыб. Гаўчарнік ся