Слоўнік беларускай народнай фразеалогіі (1972). Е. С. Мяцельская, Я. М. Камароўскі

тых індыкоў, ні корміць, думала, мусіць, што на балоця пад'ядуць. A індык жа такая птушка, што кармі яе й кармі. Срв., Стаўб. p. ПУСКАЦЬ НА СВЕТ. Гл. ПУСЦЩЬ (напусціць, пускаць) НА СВЕТ. ПУСКАЦЬ ПУСТАПАСАМ. Гл. ПУСКАЦЬ У ПУСТАПАС. ПУСКАЦЬ ПЫЛ У ВОЧЫ к а м у. Гл. ПЫЛ У ВОНЫ ПУСКАЦЬ к а м у. ПУСКАЦЬ У ПУСТАПАС. ПУСКАЦЬ ПУСТАПАСАМ. Пасвіцца без пастуха, без нагляду. Некалі ў пустапас ні пускалі скадіну, пілнаваць—трэба было. Пр., Стаўб. р. Пусьціў скадіну пустапасам, зьвяла чалавеку ў гародзе ўсё. Сял., Маладз. р. ПУСТЫ ПАДПАУ. Смяяцца бездайпрычыны; хто ў такім настроі, калі ўсякая дробязь выклікае смех. Ты сягонячы цэлы вечар гы-гы i гы-гы. Пусты патпаў ці што? Веч., Стаўб. p. Нешта раскалясіўся ты, упынку німа, пусты патпаў. Сьціхні, а то галава расколваяцца ат твайго сьмеху. Cae., Стаўб. p. Сабраліся на пругмені ў міне кабетЫ пасядзець. Сьвяты дзень, нядзелька, цёпло. Разгаварыліся, а Анюта рагоча й рагоча. Хто што скажа; a яна ў рогат. Пусты патпаў. Гор., Стаўб. p. ПУСЦІЦЬ 3 ДЫМАМ што. Спаліць. Наш Эдзік, помніш, казаў, што з дымам усё-гэто дабро пусціць. Гэдак ён, бедны, перажываў. Cae., Стаўб. p. Гэтае карчэўе кап пусьціў з дымам, вот авёс вырас бы тут. Там жа. Нас демяц у позьнюю восянь пусьціў з дымам, дабро ўсё чысто згарэло, голыя асталіся, чудь жывыя. Гор., Стаўб. р. ПУСЦЩЬ НА ВЕЦЕР што. Асудж.ўМарна расходаваць, праматаць (грошы, заробак). Хату прадаў, хай бы ш ты купіў лесу i новую паставіў. Дак не. Грошы пусьціў на вецяр, а ціпер жыць німа дзе. Жац., Стаўб. р. Зарабляя добро, але жыве ні вельмі, грошы ўсе паччыстую на вецяр пуская, нічого ні завядзецца ў хаці. Cae., Стаўб. p. А я скажу: жыць ні ўмея. Там (у горадзе) жывуць з граша, i паехаць куды, заплаці, i ў кіно трэба схадзідь, i адзецца, кап ні сьмяяліся, i купіць што, а ён грошай ні шануя ані — заробіць i пуская на вецяр. Гор., Стаўб. p. ПУСЦЩЬ (напусціць, пускаць) НА СВЕТ. Hapaдзіць;-.даць магчымасдь з'явіцда на свет (хатняй жывё