З ПЕСНІ СЛОВА НЕ ВЫКІНЕШ. Прыходзіцца гаварыць усё, усю праўду. Кажуць у апраўданне, калі даводзіцца гаварыць і што-н. не зусім прые- мнае. Што зробіш, калі гэта праўда, даражэнькі. Людзі ж кажуць: з песні слова не выкінеш... (У.Мяжэвіч. Два Якубы). Як кажуць, з песні слова не выкінеш, — Нідэрланды не толькі змагаліся за сваю незале- жнасць і самастойнасць супраць заваёўнікаў, але і самі былі зава- ёўнікамі — падпарадкавалі сабе Інданезію, Сурынам і большую частку Антыльскіх астравоў (Б.Сачанка. У краіне польдэраў і цюльпанаў). Шмат пра што зараз быццам і ўспамінаць непрыстойна, але, як кажуць, з песні слова не выкінеш... (В.Блакіт. Усмешка Фартуны). Сам выбіраў [жонку], дык, калі што якое, на сябе, як той казаў, і наракай. Ну, а што было, дык было — з песні слова не выкінеш... (М.Кусянкоў Жар пад прыскам). — Федароўскі: З песні слова не выкінеш; Прыказкі: З песні слова не выкінеш; З песні слова не выкідаюць: як спяваюць, так спяваюць. З РАБОТЫ КОНІ ДОХНУЦЬ. Гл. Ад (з) работы коні дохнуць. З ТВАРУ ЯЙКА (ЯЙЦО), А ЎСЯРЭДЗІНЕ БАЎТУН. Кажуць з асуджан- нем пра няшчырага, крывадушнага чалавека. Можа, ён [Мазура] хацеў вырвацца з турмы, спадзяваўся выйсці на волю, такім спосабам знайсці ратунак. Ці, можа, яго дапёк распусны, жулікаваты Грушка, і ён уцякаў абы-куды, хоць у пекла. Бо Грушку таго першага здзеку дараваць не мог і ўжо ў вочы ўпікаў: «З твару яйко, а ўсярэдзіне — баўтун» (В. Адамчык. Год нулявы). — Прыказкі: З твару — яйка, а ўнутры — баўтун. З ХАРАСТВА ВАДЫ НЕ НАП'ЕШСЯ. Хараство, прыгажосць не асноўнае пры выбары жонкі ці мужа. — Бойся ты яе [Алесі]. — А чаго я маю ба- яцца?.. — Харошая надта. А з хараства, кажуць, вады не нап'ешся. Жыць трэба. Мужыка першага са свету звяла... Род ужо іхні гэдакі... (ВАдамчык. Чужая бацькаўшчына). — Прыказкі: З красаты вады піць не будзеш. З ХАТКІ Ў ХАТКУ, ДЫК НА РУБЕЛЬ УПАДКУ. Перасяленне на новае месца вымагае значных выдаткаў. Дый рыштунку многа, што тут гава- рыць, з хаткі ў хатку, дык на рубель упадку, а тут не рублём пахне (К.Крапіва. На пасёлкі). — Прыказкі: З хаты ў хатку — рубель упадку. З ЧУЖОГА ВОЗА І СЯРОД (У) ГРАЗІ (БРОДУ) ЗЛАЗЬ (ЗЛАЗЯЦЬ, ЗЛЕЗЕШ). З чым-н. чужым даводзіцца расстацца і ў самы нязручны мо- мант. Коля разводзіць рукамі і гаворыць, звяртаючыся да Ціхана: — З чужога воза і сярод гразі злазь. Але нічога, Цішка, лічы, што лыжы ў цябе на нагах (Г.Васілеўская. Малюнак на снезе). — Разважаць будзем потым, — ужо са злосцю сказаў Карней. — Што датычыцца трантаў тваіх, ты забярэш, калі мяне дома не будзе. А пакуль па-добраму — вунь парог. — Ён не аспрэчваў, не агрызаўся. Ведаў, што з чужога воза і сярод броду злезеш (М.Гроднеў. Сын). Ігар ужо збіраўся папрасіцца ў Станіслава, каб ён дазволіў пажыць у яго які месяц ці два, але той апя- рэдзіў: «Праз тыдзень да мяне прыязджаюць. Так што...» Хто прыязджае і чаго прыязджае, Ігар не дапытваўся. Крыўдна было, што яго як быц- цам выганяюць, але што зробіш. З чужога воза і ў гразі злазь (У.Шаха- вец. Двое сярод астатніх). — Насовіч: З чужога коніка і ў гразі ссядаюць; Федароўскі: З чужога воза сярод балота злазь; Прыказкі: З чужога вазка і сярод гразі злазяць; З чужога каня злазь у гразь. З ШАЛУДЗІВАЙ АВЕЧКІ ХОЦЬ ШЭРСЦІ КЛОК. Гл. З паршывай (ша- лудзівай) авечкі хоць шэрсці клок.