просіць, кланяецца па тры разы аднаму слупу... Ну што тут скажаш — зляпіў бог душу, ні ў пень, ні ў грушу (А.Кажадуб. Рака вады жывой). — Прыказкі: Даў бог душу — ні ў пень, ні ў грушу; Сатварыў бог душу — ні ў пень, ні ў грушу. З МІЛЫМ (З ЛЮБЫМ) РАЙ І Ў ШАЛАШЫ (У БУДАНЕ). З любімым чалавекам усюды добра, нават у цяжкіх умовах. Адной уцехай для нас была прыказка, што з мілым і ў шалашы рай. Затое сапраўдным раем здаўся нам пакой, які праз некаторы час атрымалі мы ў папоўскім доме (К.Крапіва. Ад маленства да сталасці). — Шкада, што ў ім [замку] жыць нельга, — сказаў Сцяпан. — З мілым і у шалашы рай, — адка- зала яна [Мая] (І.Дуброўскі. Вялікая Мядзведзіца). — А вы тут доўга думаеце жыць?.. — спытаў Мікола ў Валі. — Пакуль нам няма дзе, — адказала яна. — З мілым рай і ў шалашы, — засмяяўся Вадзім (Л.Гаўрылкін. Прашу звольніць мяне). — Мілы, які ты смешны. А дзе ж мы жыць будзем? — Ты сказала «мілы». Дык жа з мілым і ў шалашы рай (М.Пянкрат. Шчасце маё). Людзі кажуць, што з любым і ў будане рай!.. Любы быў з ёю, быў яе, увесь да капелыа яе!.. (І.Кудраўцаў. Раз- гневаная зямля). — Неяк бы жылі, — ціха адказала Святлана. — З лю- бым рай і ў будане... (А.Крыга. Порт прызначэння). — А куды мы едзем?.. — А мне ўсё адно, — адказала радасная, задаволеная Клаўдзя. — З мілым рай і ў будане (Б.Сачанка. Вялікі Лес). * — Хадзем жа! — Не магу. — Чаму? Адвагі мала. Далёкі свет, чужы... — А помніш, ты казала, пра рай і ў шалашы? (А.Куляшоў. Песня аб слаўным паходзе). [Саладуха да Наташы:] Зажывём мы паціху... спа- койна... Нашто нам тыя камяніцы?.. Колькі працы!.. Як гэта кажуць: з мілым і ў шалашы добра... (І.Гурскі. Свае людзі). Як захочаш смачна есці, жыць, не лічачы грашы, умудрышся спрытна несці, з мілым рай і ў га- ражы! І нясеш, і весела ад любога несіва! (Р.Барадулін. Несуны). — Запазычанне з рускай мовы, куды выраз прыйшоў з народнай песні на словы паэта Н.М.Ібрагімава — аўтара «Рускай песні» (1815), дзе ёсць такія радкі: «Не ищи меня, богатый, ты не мил моей душе. Что мне, что твои палаты? С милым рай и в шалаше!» — БРС: З мілым рай і ў будане. З МІРУ ПА НІТЦЫ — ГОЛАМУ САРОЧКА (КАШУЛЯ). Ад усіх па- троху — і атрымаецца нешта значнае, адчувальнае для каго-н. аднаго. Пра цесця ў інстытуце маладыя аспіранты гаварылі, што ён працуе па прынцыпу: з міру па ніцгы і — голаму сарочка... (В.Гігевіч. Мелодыі забытых песень). Калі нічога не падкіне пляменнік Змітрок, то ягоны цесць, Маруцін бацька Дзям'ян, нешта прыстараецца... Ды і суседзі па рублю падкінуць. Недарма ж кажуць: з міру па нітцы — голаму сарочка (М.Гроднеў. Нязведаная даль). * Увайшоўшы ў пакой, у якім былі накрыты сталы, усе былі ў заха- пленні. Ёсць што выпіць і закусіць. Румянцава не ўтрымалася: — Усёй грамадой па ніцгы, голаму кашуля (І.Гурскі. Вецер веку). Са свету па ніцты, беднаму кашуля. Бадай гэтага прынцыпу прытрымліваліся асобныя і, дарэчы, зусім не бедныя работнікі сервісу (Вожык. 1983, № 2). Стар- шыня дазволіў браць салому з буртоў, дзе выбрана бульба. Дзякуй і за гэта. З кожнага па нітцы — беднаму кашуля (В.Шырко. Сцяжына да лю- дзей). — Насовіч: З міру па нітачцы, голаму сарочка; Федароўскі: З міру па нітцы, то голаму рубашка; Прыказкі: З міру па нітцы — голаму сарочка; З міру па нітцы, а голаму кашуля. ЗНАЕ КОШКА, ЧЫЁ САЛА З'ЕЛА. Гл. Ведае (знае) кошка, чыё сала з'ела. .89