сярод уркаганаў. Як яно будзе? Вырашыў: з ваўкамі жыць, па-ваўчы- наму выць (С.Грахоўскі. Зона маўчання). Быццам яму, Петраку, вялікая радасць піць з ім [Гужам] гарэлку, прыслужваць ды яшчэ слухаць яго знявагі? Але калі хочаш жыць, мусіш трываць не такое. З ваўкамі жыць — па-ваўчынаму і выць (В.Быкаў. Знак бяды). * Прыйшлося б і Гарыдаўцу тады быць спіцай толькі ў нечым калясе. Баяўся гэтага Гарыдавец, але, калі пайшоў, здружыўшыся, у лес з ваўка- мі — па-ваўчынаму і вый (М.Танк. Янук Сяліба). Тут толькі пакажы сла- басць, дык цябе адразу з'ядуць, бо навокал ваўкі, каб з імі жыць, трэба па-воўчаму выць... (І.Шамякін. Гандлярка і паэт). Меў Міхед вялікі во- пыт, мог з ваўком па-воўчы выць (А.Астрэйка. Прыгоды дзеда Міхеда). — Прыказкі: З ваўкамі жыць — па-воўчу выць; Сярод ваўкоў жыць — па-воўчу і выць. З ВАЧЭЙ (З ВОЧ) ДАЛОЎ І З СЭРЦА ВОН. Каго не бачыш, таго і забы- ваеш, пра таго і перастаеш думаць. Ваяк не судзіць Насця строга, і ім даруецца віна. Такіх выпадкаў мімалётных, нязначных стрэч, пустых, як сон, у жыцці налічыцца мільён, іх час праносіць беззваротна паводле прыказкі журботнай: «З вачэй далоў — і з сэрца вон» (Я.Колас. На шляхах волі). Каб Сяргей увесь час быў дома, дык яна б [Волька] і не падумала пра Чыгараўца. Мусіць, праўда ў той прыказцы гаворыцца: «З воч далоў і з сэрца вон» (Р.Сабаленка. Перастарка). [Ірына:] Ах, Ся- рожа, Сярожа!.. Цяпер усе хлопцы пасля арміі ў горадзе застаюцца. Я і падумала. Значыць, праўду кажуць: з вачэй далоў і з сэрца вон (М.Ма- тукоўскі. Наследны прынц). Вось і адплата! Не хочуць успамінаць. З ва- чэй далоў і з сэрца вон... А, бывала ж, гарнуліся, кляліся ў вернасці, віншавалі з перамогай (ААсіпенка. Лабірынты страху). — Прыказкі: Як з вачэй, то і з думкі; Абы з воч, дык і з памяці проч. З ВОЧ ДАЛОЎ І З СЭРЦА ВОН. Гл. З вачэй (з воч) далоў і з сэрца вон. З ВЯЛІКАГА ГРОМУ ЧАСАМІ, ЗАЎСЁДЫ МАЛЫ ДОЖДЖ БЫ- ВАЕ. Якая-н. справа, шумная, гучная напачатку, часам завяршаецца нікчэмнымі вынікамі. — Што скажаш, Янка: хораша, утульна, спакойна тут! — сказаў, азіраючыся навакол, Лабановіч. — Што хораша, то хо- раша, але не гэта я спадзяваўся пачуць ад цябе, — заўважыў Янка: — Выходзіць, з вялікага грому малы дождж! (Я.Колас. На ростанях). [Бан- дарчык:] Слава пра наш калгас грыміць на ўсю вобласць. [Здаравею!:] Грыміць, брат, грыміць. Толькі з вялікага грому часамі малы дождж бы- вае (К.Крапіва. Пяюць жаваранкі). — Ну, цябе не судзяць... Ды і іх не стануць, — супакоіў Пярэмскі. — З вялікага грому — заўсёды малы дождж (ААсіпенка. Непрыкаяны маладзік). [Насця:] Яна ж ужо ўсё сказала, што ёй трэба было. [Нюша:] А я чакала большай навальніцы. [Федзя:] А гэта заўсёды так: з вялікага грому — малы дождж! (В.Зуб. Злавацца не трэба). З ВЯЛІКАЕ ХМАРЫ МАЛЫ ДОЖДЖ. Другім рэй- сам паехалі, мо паспеюць да цёмнага... Казаў шафёр — многія вярхі на- цярэблены ўжо, пабраны. На сухастой давялося націскаць. — З вялікае хмары малы дождж... А дзень канчаецца ўжо (П.Місько. Хлопцы, чые вы будзеце...). — Насовіч: З вялікага грому часам малы дождж бываець; Ляцкі: З вялікага грому малы дождж; Прыказкі: З вялікае хмары малы дождж. З ВЯЛІКАЕ ХМАРЫ МАЛЫ ДОЖДЖ. Гл. З вялікага грому часамі, заў- сёды малы дождж бывае. ЗДАРАЕЦЦА, ШТО І ДОКТАР АД ЖЫВАТА КАЧАЕЦЦА. І бывалы ча- лавек можа памыліцца. Гаворыцца ў апраўданне чыйго-н. промаху, памылкі. Сін.: Конь на чатырох нагах, і то спатыкаецца. Што ж, я са- праўды памыліўся. Атрымалася, як у той прыказцы: «Здараецца, што і 86