Насовіч. Госць нямнога бываеш», ды многа відаець; Прыказкі: Госць мала гасцюе, а многа бачыць. ГОСЦЬ НА ПАРОГ — ГАСПАДЫНЯ ЗА ПІРОГ. Гаворыцца з адабрэннем пра гасціннасць і частаванне. Убачыўшы на стале талеркі, ён [сівы дзя- док] весела, неяк зухавата ўсклікнуў: — Вось гэта парадачак! Госці на. парог — гаспадыня за пірог! Дзень добры ў хату і куму і свату! (М.Ва- даносаў. Адзінай маці сыны). ГОСЦЬ НА ПАРОГ — РАДАСЦЬ У ХАТУ. Сін.: Госць у дом, бог у дом; Дзе госць, там і бог ёсць. —Заходзьце, калі ласка, — пачціва запрашала Ядвіга. — Гасцямі будзеце. А госць на парог — радасць у хату (В.Пра- скураў. Рута-мята). ГОСЦЬ — НЯВОЛЬНІК. Госць не павінен адмаўляцца ад таго, што пра- паноўваюць гаспадары. [Ядзя:] Тваёй падтрымкі мне таксама не забыць ніколі. І раз ты сёння мой госць, а госць нявольнік, кажуць, дык до- сыць патачкі табе: пакуль не адведаеш майго пірага з вяндлінай — з хаты не выпушчу (І.Козел. Над хвалямі Серабранкі). — Насовіч. Госць як нявольнік: ляжыць, хоць і ў пярыну паложаць; Федароўскі. Госць — нявольнік, што даюць, мусі есць; Прыказкі. Госць — нявольнік. ГОСЦЬ У ДОМ, БОГ У ДОМ. Прыход госця — вялікая радасць. Сін.: Госць на парог — радасць у хату; Дзе госць, там і бог ёсць. [Навум:] Вяльможны наш пане дзядзічны, вотча і дабрадзею! Добра кажа прыга- ворка: госць у дом, бог у дом; а ты ж наш дарагі госць, як яснае солны- шка (В.Дунін-Марцінкевіч. Сялянка). — Прыказкі. Госць у дом, бог у дом. ГРАЗА Ў ЛЕС НЕ ІДЗЕ. Строгасць, пагроза не праходзяць безвынікова. Праводзячы Збінацкага ўважлівым позіркам, Пеця падумаў: «Бач ты яго, якім героем зрабіўся. Стройны, бадзёры. А быў такі сутулы, проста ў зямлю жывы лез. Выходзіць, граза ў лес не ідзе» ([.Сіняўскі. На пра- вым флангу). — Насовіч. Граза ў лес не ходзіць, а па людзях; Прыказкі: Граза ў лес не йдзець; Граза ў лес не адзець, а па людзях ходзіць; Лепешаў: Граза не ідзе ў лес. ГРАКІ ЦЯПЛА НЕ ПРЫНОСЯЦЬ. Ужываюць як народную прыкмету: вя- сной, калі гракі вяртаюцца з выраю, на дварэ яшчэ не цёпла. Вясна, на жаль, пакуль што не радуе — халодная, ветраная. Праўду кажуць, што гракі цяпла не прыносяць... Вось прыляцяць ластаўкі — тады адразу ж пацяплее (В.Праскураў. Жывыя крыніцы). ГРАМНІЦЫ — ПАЛАВІНА ЗІМІЦЫ. Ужываюць як адзін з паказчыкаў народнага календара прыроды; грамніцы — свята ў хрысціян, якое ў пра- васлаўных прыпадае на 15 лютага па новым стылі, а ў католікаў — на 2 лютага. Даволі траскучыя марозы гулялі на прасторы, ціснулі ўсё жы- вое і нежывое. Прайшлі і коляды, і хрышчэнне (тры каралі), і блізка грамніцы. Хоць і кажуць: «Грамніцы — палавіна зіміцы», але ўжо зіма ідзе к канцу (Я.Колас. Канец зімы). — Насовіч: Грамніца зімы палавіна; Прыказкі. Грамніцы — палавіна зіміцы. ГРОЗЕН (ГРОЗНЫ) РАК, ДЫ (АЛЕ) ЗЗАДУ ВОЧЫ Няма чаго баяцца каго-н. Насмешлівы адказ на чые-н. пагрозы. «Да ўлады я смела па трупах пайду, ступаючы кованым ботам, і свет, як канцлагер, вакол абвяду ка- лючым гартованым дротам». Мы на гэта скажам гаду: — Грозен рак, ды вочы ззаду! (К.Крапіва. Біблія людаеда). [Жыгалка:] Э-эх, і свіснуў бы я па гэтай першай скрыпцы. Гайда!? [Смык:] Грозен рак, але ззаду вочы (І.Гурскі. Новы горад). Вусаты на дзіва спакойна, нават без намёку на 57