калі маліўся аб малой, быццам прасіў ва ўсявышняга літасці і даравання (І.Мележ. Подых навальніцы). — А чаму яны [дзеці] памерлі? Бо вы іх не да ўрача, а да шаптухі насілі. — Бог даў, бог і ўзяў, — сказала маці (ААсіпенка. Мірная вайна). — Мама, хадзем хутчэй, людзі ж будуць чакаць, — прыспешваў бабу Насцю Міхалка, — памянем грэшную душу. Адпакутавала сваё. Ты вось што, — звярнуўся ён да мяне, — не плач. Бог даў, бог і ўзяў. Я цябе ў крыўду не дам (Г.Марчук. Кветкі правінцыі). — Насовіч: Бог даў, бог і ўзяў; Ліцвінка: Бог даў, бог і ўзяў. БОГ ЛЕСУ НЕ ЗРАЎНАВАЎ, А ТО ЛЮДЗЕЙ ТЫ ЗРАЎНУЕШ. Гл. Бог лесу не зраўняў, не тое што людзей. БОГ ЛЕСУ НЕ ЗРАЎНЯЎ, НЕ ТОЕ ШТО ЛЮДЗЕЙ. Людзей немагчыма зраўняць, зрабіць аднолькавымі ў якіх-н. адносінах. — Адзін шалее з ра- скошы, другі кавалку хлеба жадзён. — Бог лесу не зраўняў, не тое што людзей, — не здаваўся Станіслаў (І.Гурскі. Чужы хлеб). БОГ ЛЕСУ НЕ ЗРАЎНАВАЎ, А ТО ЛЮДЗЕЙ ТЫ ЗРАЎНУЕШ. Бог лесу не зраўнаваў, а то людзей ты зраўнуеш. Падзялі вось сёння ўсё пораўні, дык на той год зноў перадзельваць давядзецца. Бо адзін будзе рабіць ад цямна да цямна, а другі будзе чэрава грэць пад сонцам (К.Крапіва. Мядзведзічы). — Ляцкі. Як бог лесу не зраўнаваў, так і людзей; Прыказкі: Бог лесу не зраўняў, а людзей тым больш. БОГ НЕ БЕЗ ЛІТАСЦІ, КАЗАК НЕ БЕЗ ШЧАСЦЯ. Кажуць са спадзя- ваннем, што ўсё абыдзецца, што ўсё павінна быць добра. — Ат, бог не без літасці, казак не без шчасця, — казала ў тыя дні мама. — Паправішся, Мікола, вось паглядзіш (Я.Брыль. Птушкі і гнёзды). ГАСПОДЗЬ НЕ БЕЗ МІЛАСЦІ, А КАЗАК НЕ БЕЗ ДОЛІ. Хведаркаў сабака.., убачы ўшы, што нічога не маю яму з ежы, бег праз агароды назад, да свае хаты. Я зноў заставаўся адзін і з цяжкім сумам вяртаўся пад свой дамок ды лягаў спаць. Аднак, як гаварыў Іванок: «Гасподзь не без літасці, а казак не без долі». Нажыў і я свайго сабаку (В.Петручук. Пожня). — Прыказкі: Бог не без міласці, а казак не без долі: ці худая, ці ха- рошая — усё будзень. БОГ НЕ ВЫДАСЦЬ (НЕ ДАСЦЬ, НЕ ПАПУСЦІЦЬ, НЕ ПРАДАСЦЬ), СВІННЯ НЕ З'ЕСЦЬ. Нічога кепскага не павінна здарыцца. Кажуць для заспакаення, што ўсё пагрозлівае, небяспечнае мінецца і што з рызыкоў- нага становішча будзе выйсце. [Галубовіч:] Трэба абараняць, пакуль яшчэ ў ВАК не пайшла заява, а то тады ад маёй дысертацыі паляціць і пух, і пер'е. [Ракітны:] Будзем спадзявацца на лепшае. Бог не выдасць, свіння не з'есць (К.Крапіва. На вастрыі). Давай пра горшае не думаць. Бог не выдасць — свіння не з'есць (М.Машара. «Крэсы» змагаюцца). [Бацька:] Што будзе — тое будзе! Бог не выдасць — свіння не з'есць. Вязі, Мар'яна. Бог залічыць нам за гэта. Ды і людзі... (I.Шамякін. Ахвяра). Не турбуйся, усё абыдзецца... Бог не выдасць, свіння не з'есць. Мы з табой у вайну набраліся страху ў запас, навошта ў мірны час не- кага баяцца? (І.Новікаў. Ачышчэнне). Палкоўнік., сам абвясціў павест- ку дня. Ну, што ж? Такі ўжо звычай новы: не ступіш кроку без пра- мовы, ды бог не дасць — не з'есць свіння. Але скрабе яго сумленне: ці проймеш словамі салдат? (Я.Колас. На шляхах волі). [Янка:] Бог не па- пусціць, свіння не з'есць. А калі б пабачыў, што мяне запыняюць і зро- бяць вобыск, дык сказаў бы: а я іду якраз у паліцыю — недазволеную літаратуру знайшоў (Я.Колас. На ростанях). Так, так, не бянтэжся.. Бог не прадасць, свіння не з'есць, а мы з капітанам адной куляй паранены (І.Чыгрынаў. Плач перапёлкі). 36