Конік. На чыім возе (вазку, коніку) едзеш, таму і песню (песеньку, пе- сенькі) спявай (пей, вядзі). Конны. Пешы коннаму не таварыш. Конскі. Конская матка не здохла. Кончыць. Скончыў (кончыў) дзела — гуляй смела. Конь. Ад (з) работы коні дохнуць. Баба з воза — каню (кабыле) лягчэй. Бойся быка спераду, каня ззаду, а дурня — з усіх чатырох бакоў. Быў конь, ды з'ездзіўся. Восень на рабым кані ездзіць. Вялікаму каню — вялікі хамут. Галодны і каня з капытамі з'есць. Дараванаму (дарованаму, дармоваму) каню ў зубы не глядзяць. Кабыла (конь) здыхае, а за траву хватае (хапае). Каторы конь цягне, таго і наганяюць. Конь на чатырох нагах і то спатыкаецца. Куды конь з капытом, туды і рак з клюшняй (з клюшнямі). Ласка панская на рабым (дохлым) кані едзе. На лечаным кані далёка не заедзеш. На трактар спадзявайся, а каня не прадавай. Не вер каню ў дарозе, а жонцы дома. Не конь вязе, а дарога. Не лезь, жаба, туды, дзе коней куюць. Не хвалі каня запрагаючы, а дзеўку выбіраючы. Панскае вока каня тучыць (гадуе). Стары вол (конь) баразны не псуе (не сапсуе). Суджанага і канём не аб'едзеш. У каня чатыры нагі, і той спатыкаецца. Хай конь думае: у яго галава большая (вялікая). Хвалі каня пасля дарогі, а пана — як выцягнуў ногі. Хто коней мяняе, у таго хамут гуляе. Цераз сілу і конь не цягне. Шануй каня дома, а ён цябе ў дарозе. Што каму суджана, дык і пехатой таго не абойдзеш і з канём не аб'едзеш. Копка. Па кропельцы — рэчка, па сянінцы — копка, па копцы — стог. Кораб. Вясною вядро (кораб, цэбар) вады, а лыжка гразі, а восенню лы- жка вады, а вядро (кораб, цэбар) гразі. Корань. Ціхая свіння глыбокі корань рые. Коратка. Дзе коратка (тонка), там ірвецца (і рвецца). Корч. Баязліваму і корч мядзведзь. Косць. На жывой касці мяса мусіць нарасці. На жывых касцях мяса нарасце. Пара касцей не ломіць. Язык без касцей. Як няма рыбы без косці, так і няма чалавека без злосці. Кот. Жыве кот і жыве сабака. Жыве кот і сабака, ды жытка не аднака. Мінулася кату масленіца. Не ўсё (не заўсёды) кату масленіца прыйдзе і вялікі пост. Поначы ўсе каты шэрыя. Кош. Назваўся груздом — лезь у кош (кошык). 290