да справы: ціхая свіння глыбокі корань рые (К. Крапіва. Беларускія прыказкі). * [Сарока:] Ці не трэба ачышчацца ад такіх, як Асмалоўскія, якія пе- рашкаджаюць працаваць... [Іваноўскі:] І ад Сіліна, качагара, які хоць і ціхі, але глыбока яму капае (І. Гурскі. Качагары). — Прыказкі: Ціхая свіння глыбока канае; Ціхая свіння глыбокі ко- рань рые. ЦІХАЯ СВІННЯ ГЛЫБОЮ КОРАНЬ РЫЕ Гл. Ціхая свіння глыбока рые (капае). ЦІШЭЙ ЕДЗЕШ — ДАЛЕЙ БУДЗЕШ Чым менш паспешлівасці ў якой-н. справе, тым лепш. Кажуць у апраўданне асцярожных, але мэтанакірава- ных дзеянняў. [Бондар:] Яго [Анішчука] погляд: «Цішэй едзеш, далей бу- дзеш». Гэты погляд стары. Мы цяпер не тыя людзі, што былі раней, мы навучыліся рабіць хутка і добра (І. Гурскі. Хлеб). Не ў яго гады кідацца ў гэты пякельны вір, у якім так лёгка страціць галаву. Ён [Крамер], калі і малады быў, не кідаўся. Залатое правіла: цішэй едзеш — далей будзеш (І. Навуменка. Сасна пры дарозе). — А ці нельга хутчэй, га? А то я, чаго добрага, і на поезд спазнюся. — Нельга, — не пазіраючы на Андрэя, флегматычна адказаў шафёр. — Вы ж ведаеце — цішэй едзеш — далей будзеш. Асабліва ў нас у Маскве (Я. Васілёнак. Першы стрэчны). Во- пыту работы на камбайне ў мяне не было, калі не лічыць, што адзін год хадзіў у памочніках. Трэба да людзей прыглядацца, не рваць напачатку. Цішэй едзеш —далей будзеш (В. Шырко. Прадчуванне свята). ПАЦІХУ ЕДЗЕШ — ДАЛЕЙ БУДЗЕШ. [Дожджык] і крэпіць і крэпіць сабе, — паціху едзеш — далей будзеш (Р. Мурашка. Салаўі святога Палікара). ПАМАЛУ ЕДУЧЫ, ДАЛЕЙ БУДЗЕШ. Хутка ён [Адам] ужо суцяшаў сябе: «Памалу едучы, далей будзеш. У цяньку можна лепш адсядзецца. Бо як яно павернецца, ліха яго ведае» (І. Новікаў. Дарогі скрыжаваліся ў Мінску). — Насовіч: Паволі едучы, далей будзеш; Цішы едзеш, далей будзеш; Прыказкі: Паволі едзеш — далёка будзеш; Памалу едзеш — далей зае- дзеш. ЦЯГАЎ (ЦЯГНУЎ) ВОЎК, ПАЦЯГНУЛІ І ВОЎКА Прыйшоў час ад- платы каму-н. за прычыненае ім зло. [Навум:] Добра вучыць нас прымо- ўка: цягаў воўк, паляглі воўка. Цішком нас ты к сабе зваў, аб камісару пытаў. Мы ж языка не шчадзілі, добра яму засалілі (В. Дунін-Марцінке- віч. Сялянка). — Супакойся, Міша, — старшы следчы коратка ўсміхну- ўся. — Ёсць старая народная прымаўка: цягаў воўк, пацягнулі і воўка. Суд народа скажа пра яго важкае слова (М. Паслядовіч. Па воўчых сцежках). — У лесе, каля нейкага Пералога, злавілі трох паліцыянтаў. — Вой, што робіцца... — Цягнуў воўк, пацягнулі й воўка, — ловячы ў місцы слаіста-дрыготкую грудку кіслага малака, зазначыў гаспадар (В. Адамчык. І скажа той, хто народзіцца). НАСІЎ ВОЎК, ПАНЕСЛІ ВАЎКА (ВОЎКА). Гаспадарылі ж як хацелі, што ў галаву толькі прыхо- дзіла, тое і рабілі. Але нічога, мінулася кату масленіца. Насіў воўк, па- неслі і ваўка... (Б. Сачанка. Вялікі Лес). Арыштавалі А. Александровіча праз год — 1 ліпеня 1938 года. Заходнебеларуская прэса адрэагавала на гэта афарыстычна: «Насіў воўк — панеслі і воўка» (Я. Саламевіч. Праз гады). — Насовіч: Валачыў воўк авец, павалаклі і воўка; Прыказкі: Пацягаў воўк, пацягнулі і воўка; Браў воўк, узялі і воўка; Насіў воўк, паняслі і воўка. ЦЯНЬКІ АДБІРАЮЦЬ ДЗЯНЬКІ Язда нацянькі, напрасткі заканчваецца нялепшымі вынікамі. — Едзем! — пазваў Павал. — Я думаю, на аб'езд, 220