Стрыжаня!», а ён табе — «Голена!» (П.Місько. Ціхае лета). [Жыгліцкая:] Чуеш, што кажа? І гэта называецца жонка, памочніца твая. Ты ёй слова — яна табе два, ты ёй «голенае — яна табе «стры- жанае (І.Козел. Над хвалямі Серабранкі). — Прыказкі: Гавары яму — стрыжана, а ён табе — голена; Ты яму кажы, што стрыжана, а ён кажа, што смалена. У АГАРОДЗЕ (ГАРОДЗЕ) БУЗІНА, А Ў КІЕВЕ ДЗЯДЗЬКА Поўная бяс- сэнсіца, бязглуздзіца. Пра непаслядоўнасць выказвання, нелагічнасць маў- чання. — Не магу во апомніцца!.. — Ты па парадку давай, а то спакой душэўны, галандскія сарты і акадэмік Альсмік У агародзе бузіна, а ў Кіеве дзядзька, — перабіў Бялькевіча Карагодаў (В.Шырко. Сцяжына да людзей). Раскідалася я сёння ва ўсе бакі. «У агародзе бузіна, а ў Кіеве дзядзька». Хацела запісаць толькі, як хадзіла да Сівалобіхі, а дапісалася да Адэліны (І. Шамякін. Снежныя зімы). У АЙЧЫМА ЧЭРЦІ ПАД ВАЧЫМА. Гаворыцца як адмоўная ацэнка ай- чыма ў яго адносінах да няродных дзяцей. «Гэта ж айчым яго выправіў на касьбу... Збяёдаць хлопца хоча». — «Праўду людзі кажуць: у айчыма чэрці пад вачыма...» (В. Шырко. Стукаў). — Прыказкі: У айчыма чэрці пад вачыма. У БАБЫ ВАЛАСЫ ДОЎГІЯ (ВОЛАС ДОЎГІ), А РОЗУМ КАРОТКІ (ПАМЯЦЬ КАРОТКАЯ). Устар. Кажуць пра жанчыну, калі яна памылілася ў чым-н., неразважліва сказала ці зрабіла што-н. [Альжбета:] Не смяшы ты людзей. Калі падпіў, дык ляж спаць! [Сцяпан:] Маўчы, баба!.. Ты, каханенькая, родненькая, нічога не разбіраеш... Валасы доў- гія, а розум кароткі (Я. Купала. Паўлінка). — Я помню тое, што павінна помніць кожная жанчына... — Ты помніш? Ды няўжо ж людзі брэшуць, што ў бабы волас доўгі, а памяць кароткая? (К. Крапіва. Гарэлік і яго жонка). * Ой жа, ой, даруйце — э, Рыгор Міхасевіч, вось вам пісулька. Утра- пёная я баба... Сапраўды з доўгімі касамі, а з кароткім розумам... Дзяў- чына якаясьці прынесла і вельмі прасіла тэрмінова перадаць... (Ц. Гартны. Сокі цаліны). — Насовіч: У бабы волас довіг, да вум каротак; Прыказкі: Волас доўгі, ум кароткі. УБІЎСЯ Ў ВАРОНЫ, КАРКАЙ ТАК, ЯК І ОНЫ. Гл. Трапіў у вараны, крычы, як яны. У БОГА ДЗЁН МНОГА. Яшчэ паспеецца, яшчэ ў запасе ёсць час зрабіць што-н. — Мы ў вас не адны, але ў бога дзён многа. Быць не можа, не- калі збяромся, — сказаў Дзічкоўскі (А. Алешка. Дарогі без слядоў). — Федароўскі: У бога дзён многа — паробім; Прыказкі: У бога дзён УВОСЕНЬ І ВЕРАБЕЙ БАГАТЫ. Увосень, пасля ўборкі ўраджаю, яды ха- пае ўсім. Сама больш іх [святаў] прыпадала на восень, зіму, калі і ра- боты было менш і свята можна было справіць па-належнаму, бо было з чаго (увосень жа і верабей багаты) (Б. Сачанка. Вечны кругазварот). — Прыказкі: Увосень і верабей багат; Па восені і верабей багат. многа. 198