пакрыўдзіўся на Салаўя. А потым, падумаўшы, прызнаў памылку. Не той друг, што мёдам мажа, а той, хто праўду ў вочы кажа. Давялося вы- правіць памылку (І.Гурскі. Вецер веку). — Прыказкі: Не той друг, хто мёдам мажа, а той, хто праўду кажа; Не той сябра, хто мёдам губы мажа, а той, хто праўду ў вочы кажа. НЕ ТОЙ ШВА П'Е, ХТО ВАРЫЦЬ. Не той, хто вырабляе што-н., кары- стаецца вынікамі сваёй працы. Беларус-селянін уцяміў, што «не той піва п'е, хто варыць» і што варыць піва гэта ён, а п'е яго нехта іншы, хто жыве за кошт працоўных (К. Крапіва. Беларускія прыказкі). Сярод на- роду жыву. А на народзе свет стаіць. Толькі не той піва п'е, хто варыць (І.Гурскі. Вецер веку). — Насовіч: Не тэй піва п'ець, хто варыць. НЕ ТРАЦЬ, КУМЕ, СІЛЫ, СПУСКАЙСЯ НА ДНО. Гл. Апускайся, куме, на дно. НЕ ТЫ ПЕРШЫ, НЕ ТЫ АПОШНІ. Гл. Не я першы, не я апошні. НЕ ЎВАЖАЙ НА ЎРАДЖАЙ, А ЖЫТА СЕЙ. Гл. Не зважай (не ўважай) на ўраджай, а жыта сей. НЕ ЎЗДЫХАЙ, ЧАГО НЯМА, ТО НЯХАЙ. Кажуць жартаўліва таму, хто ўздыхае. У памяці Грушэўскага выбліснуў светлы вобраз яго ся- стры — бялявай і прыгожай дзяўчыны, якая пайшла за сваім прыяце- лем і таварышам у Сібір, — выбліснуў і стух. Грушэўскі лёгка ўздых- нуў. — Чаго вы ўздыхаеце? «Не ўздыхай, — кажа беларуская прыказ- ка, — чаго няма, то няхай» (Р.Мурашка. Салаўі святога Палікара). — Рабкевіч: Не ўздыхай: няма — і няхай. НЕ ЎЗЯЎ ЗА РУКУ, НЕ КАЖЫ ШТО ЗЛОДЗЕЙ. Гл. Не злавіў (не ўзяў) за руку, не кажы што злодзей. НЕ Ў СВАЕ САНІ НЕ САДЗІСЯ. Не бярыся за справу, з якой не можаш справіцца. Сін.: Не поп, не ўбірайся ў рызы. Гутар звярнуўся да Алены Пятроўны: — Жонка аказалася разумнейшай за яго, яна папярэджвала: не ў свае сані не садзіся... (І.Гурскі. Вецер веку). [Пракапчук]: Ведаеце што, таварыш карэспандэнт ці як там... Я люблю папросту гаварыць, без хітрыкаў... Кожнаму коніку свой хамут: ці як мой дзед вучыў: не ў свае сані не садзіся... Вы ж да нас прыехалі не толькі як карэспандэнт, а і... і як быццам бы і жанішок (А.Макаёнак. Перад сустрэчай). * Адно скажу, што ногі людзі перабіць могуць, калі будзеш лезці не ў сваё. Не ў свае аглоблі не ўпрагайся, Мікіта (П.Галавач. Праз гады). — Прыказкі: У чужыя сані не садзіся; БРС: Не ў свае сані не садзіся. НЕ ЎСЁ (НЕ ЗАЎСЁДЫ) КАТУ МАСЛЕНІЦА ПРЫЙДЗЕ І ВЯЛІКІ ПОСТ. Не заўсёды бывае для каго-н. толькі адно прыемнае, настане і нялёгкае жыццё. Гаворыцца, калі на змену бесклапотнаму жыццю прыхо- дзяць цяжкасці, ускладненні. Сін.: Не заўсягды, як на дзяды. — Што ж, іх суд, іх і праўда, — заморгаў выцвілымі вачыма стары. — Але не заў- сёды кату будзе масленіца — прыйдзе і вялікі пост. Людзі ўсё помняць, нічога не даруюць (І.Гурскі. Вецер веку). [Бусько:] Ён [Хведар Паўла- віч] цяпер хто? Ніхто. Пенсіянер. Яму цяпер няма чаго рабіць, вось хай і ходзіць. Быў час, хадзілі да яго, а цяпер хай і ён паходзіць. Не ўсё кату масленіца (А.Макаёнак. Пагарэльцы). Прымаўку «не ўсё кату масле- ніца» загадчык базы ўспомніў толькі на лаве падсудных (Б. Сачанка. Манпансье з гарчыцаю). * «Памятай, Мікола Крывавы: цяпер табе масленіца, але прыйдуць і посныя дні». Так канчалася брашурка (Я.Колас. На ростанях). 150