на Беларусі ёсць такая прымаўка: «Меней гавары — болей пачуеш» (В.Праскураў. Далёка ад дому). — Прыказкі: Менш гавары — больш пачуеш. МЕНШ ГАВАРЫ — БОЛЬШ ПАЧУЕШ. Гл. Меней (менш) гавары — болей (больш) пачуеш. МІЛАСЦІ ПРАШУ К НАШАМУ ШАЛАШУ. Жартаўлівае запрашэнне далучыцца да кампаніі, сесці за стол. [Скробат:] Ці ёсць хто ў хаце? [Цё- тка:] Ёсць, ёсць. Міласці прашу к нашаму шалашу (К.Крапіва. Людзі і д'яблы). МІЛ (МІЛЫ, ДОРАГ) ТОЙ КУТОК, ДЗЕ АБРЭЗАЛІ (РЭЗАЛІ) ПУ- ПОК. Пра замілаванне да роднага краю, да мясцін, дзе нарадзіўся хто-н. Сім.: Дарагая тая хатка, дзе радзіла мяне матка; Дзе воўк радзіўся, там і куст яму міл; Родная зямелька як зморанаму пасцелька. А ты... а цябе дадому пацягнула? Ясна... Правільна кажуць: міл той куток, дзе абрэзалі пупок (Л.Калодзежны. Трэція пеўні). — А што ён у сваім Бабчыным Сконе, гэты вясковы чалавек, бачыць? За што ён чапляецца? — запы- таў Сцепановіч. — Без святла! Без магазіна! Без клуба! Без школы!.. Але не перабіраецца ў Налібакі. І чаму? Бо ў яго такі характар, такая псіха- логія: мілы той куток, дзе рэзалі пупок!.. (Г.Далідовіч. На новы парог). Дораг той куток, дзе рэзалі пупок... А чалавек без радзімы, што салавей без песні (І.Гурскі. Вецер веку). НЯМА ЛЕПШ ЗА ТОЙ КУТОК, ДЗЕ ВЯЗАЛІ ПУПОК. — А можа, — раптам заскакалі хітрынкі, — можа, ты ўжо з гэтага выраю дадому захацеў? Няма лепш за той куток, дзе вя- залі пупок (А.Варановіч. Скрыжаванні). — Насовіч: Мілы той куток, дзе рэзалі пупок; Прыказкі: Дораг той ку- ток, дзе рэзалі пупок; Мілы той куток, дзе вязалі пупок. МІЛЫ ТОЙ КУТОК, ДЗЕ АБРЭЗАЛІ ПУПОК. Гл. Міл (мілы, дораг) той куток, дзе абрэзалі (рэзалі) пупок. МІЛЫЯ СВАРАЦЦА — ТОЛЬКІ ЦЕШАЦЦА. Гаворыцца як сцвярджэн- не, што не варта надаваць значэнне сварцы паміж блізкімі, бо яны хутка памірацца. — Нічога, памірыцеся. Мілыя сварацца — толькі цешацца. Твой, — Уліта ўсім казала «ты», — хоць ціхі, а мой нябожчык, бывала, з кулакамі лез. А нічога — жылі (І.Шамякін. Ах, Міхаліна, Міхаліна). [Агей Мінавіч:] Што гэта ты, мой зайчык, сёння замаркочаная? Рада- вацца трэба, а не журыцца. Ці Юстын Фаміч пакрыўдзіў? Ну, гэта не бяда. Мілыя сварацца, толькі цешацца (Э.Валасевіч. Бывайце здаровы). — Ці не сватацца ты, Лёнік, прыйшоў? Чаму ж адзін? — Спачатку за- вітаў да Ады на міравую. Пасварыліся мы з ёю трошкі. — Ну, нічога, мілыя сварацца — толькі цешацца, кажуць людзі... (А.Пальчэўскі. Жнівеньская раніца). МІНУЛАСЯ КАТУ МАСЛЕНІЦА. Кончылася для каго-н. лёгкае, прыволь- нае жыццё. Гэта Галавін? Толькі што прачытаў Ваш фельетон «Міну- лася кату масленіца» (І.Гурскі. Вецер веку). — Сцяпан Ягоравіч — ча- лавек настойлівы. Задумаў — скруціў нас у бараноў рог, не чакаючы канца навучальнага года. — Так, паскачаце вы цяпер. Мінулася кату масленіца (Я.Ермаловіч. Малады старшыня). * Прывыклі вось да млека ды яйка! Кончылася ваша масленіца! (М.Лынькоў. Векапомныя дні). — Федароўскі: Мінулася кату масленіца; Прыказкі: Мінулася кату ма- сленіца. МІНУЛІСЯ ТЫЯ РОКІ, КАЛІ ПАНЫ БРАЛІСЯ Ў БОКІ. Кончыліся для каго-н. маладыя гады з іх уздымам, росквітам жыцця. А наш Жучка ўжо 126