ды — вялікі гук! — Яна [Ганна] сказала гэта з такой абразлівай насме- шкай, што Яўхім адразу не знайшоў, што і сказаць (І.Мележ. Людзі на балоце). — Прыказкі: Малы жук, а вялікі гук. МАЛЫ ЗАЛАТНІК, ДЫ ДАРАГІ. Пра таго ці пра тое, хто ці што хоць знешне здаецца малым і нязначным, але каштоўны (каштоўнае) па сваіх якасцях, па сваёй сутнасці. — Ды вашу газету не толькі чытаць — на памяць завучваць будуць, як пацеры, — ахкаў і дзівіўся ён [Максім]. — Малая, але такая баявая!.. — Малы залатнік, ды дарагі, — радаваўся Кастусь, бачачы, як захапіўся іхняй газетай яе першы чытач, рабочы ча- лавек (А.Якімовіч. Кастусь Каліноўскі). Захар аж разгубіўся, але, уба- чыўшы, як шустра пераходзіць з плыта на плыт Васіль, адпіхваючыся багром, паспакайнеў. «Малы залатнік, ды дарагі... Кгм, хто гэта прыду- маў так?» (М.Воранаў. Асінавае шула). Ёсць тут у нас адна жанчына, маленькая такая. Кнопкай яе завуць, але праўду кажуць людзі — малы залатнік, ды дарагі (І.Капыловіч. Пералётныя птушкі). — Прыказкі: Мал залатнік, ды дораг; БРС: Малы залатнік, ды дарагі. МАЛЫЯ ДЗЕТКІ — МАЛЫЯ БЕДКІ ПАДРАСТУЦЬ ДЗЕТКІ — ПАД- РАСТУЦЬ І БЕДКІ. Гл. Малыя дзеці — малы клопат большыя дзе- ці — большы клопаты МАЛЫЯ ДЗЕЦІ — МАЛЫ КЛОПАТ БОЛЬШЫЯ ДЗЕЦІ — БОЛЬ- ШЫ КЛОПАТУ Гаворыцца як сцвярджэнне, што чым большымі стано- вяцца дзеці, тым большы клопат для бацькоў. Яно, я табе кажу, сваячок, добра, як добра. Дужа добра, калі добра. Няўрокам кажучы, Міхейка, малыя дзеці — малы клопат, большыя дзеці — большы клопат. Вялікі клопат можа быць, сваячок (Я.Ермаловіч. Прыкры вузел). Старая ўзя- лася за клямку і ўжо сказала пра дзяцей: — Нябось, цяжка іх гадаваць... А павырастаюць... Праўду кажуць: малыя дзеці — малы клопат. А мой... Чаго яго пагнала ў гэтую паліцыю? (В.Адамчык. Там, на хутары). Дзя- цей, як бобу. Адно другога не падыме. Міколка яшчэ пеша пад стол ходзіць, а меншай, Марыльны, толькі чацвёрты месяц пайшоў. Малыя дзеці — малы клопат. А падрастуць... (В.Праскураў. Аповесць пра шча- сце) МАЛЫЯ ДЗЕТКІ — МАЛЫЯ БЕДКІ СПАДРАСТУЦЬ ДЗЕТ- КІ — ПАДРАСТУЦЬ І БЕДКІ› А Васілёк усё мадэлі майструе. На дах залезе і сядзіць там. Хачу, кажа, быць лётчыкам. Прывыкаю да вышыні. Зваліцца, разаб'ецца... Растуць дзеці. Малыя дзеткі — малыя бедкі. Большаюць дзеці — і клопат [зу]сім другі (Л.Левановіч. Бацькоўскі на- каз). Выраслі [дзеці], сваім розумам жывуць, а душа смыліць-смыліць. Праўду кажуць: малыя дзеткі — малыя бедкі, падрастуць дзеткі — па- драстуць і бедкі. Асабліва дочкі хвалююць. Не клеіцца ў іх жыццё (В.Блакіт. Шануй імя сваё). — Насовіч: Малыя дзеці — малы клопат, большыя дзеці — большы клопат; Прыказкі: Малыя дзеткі — малыя і бедкі. МАНОЙ (НЯПРАЎДАЙ, ХІТРАСЦЮ, КРУЦЕЛЬСТВАМ) СВЕТ ПРОЙДЗЕШ (ПЯРОЙДЗЕШ), А (АЛЕ, ДЫ) НАЗАД НЕ ВЕРНЕШ- СЯ. Няпраўда недаўгавечная, несумленнасцю многага не даб'ешся. Кажуць з асуджэннем пра таго, хто жыве падманам, несумленна. — Добра было б да кожнага фрыца надпіс прычапіць... Няхай бы іх Гетруды прачы- талі... — Можна, — згадзіўся Ігнат, пачынаючы дыктаваць. — «Наеліся па горла, напіліся па бараду», «Маной свет пройдзеш, але назад не вер- нешся»... (І.Гурскі. Лясныя салдаты). — Ад людзей нікуды не схавае- шся, — сказаў разважліва, але ўпэўнена Хомка... — Маной свет прой- дзеш, а назад не вернешся. І адкажа чалавек за ўсё, што б і две калі ні рабіў (Б.Сачанка. Вялікі Лес). Няпраўдай свет пройдзеш, ды назад не 123