МАЛАДЗЕЦ СУПРАЦЬ (СУПРОЦЬ, СЯРОД) АВЕЦ, А СУПРАЦЬ (СУ- ПРОЦЬ) МАЛАЙЦА — САМ АУЦА. Кажуць пра таго, хто смелы, са- маўпэўнены толькі сярод слабейшых, горшых за яго ў якіх-н. адносінах. Маладзец супроць авец, супроць м&тайца — сам аўца (Назва верша П.Панчанкі). І Міканор — «справядлівы» такі, перарабіць не мог! Ма- ладзец сярод авец, а з Карчом не справіўся!.. (І.Мележ. Подых наваль- ніцы). — БРС: Маладзец супраць авец, а супраць малайца — сам аўца. МАЛАДОЕ ПІВА ЗАЎСЁДЫ ШУМІЦЬ. Чалавек у маладыя гады вельмі энергічны, поўны кіпучай дзейнасці. [Гарошка:] Гэта настаўнік.. маёй Алёнцы ў галаве ўсё дагары нагамі перакуліў. І цяпер тая ўжо, як папу- гай, паўтарае за ім: «Недачаканне іх! — кажа, — будзем самі сабе гас- падарамі!» [Гануля:] Звычайная рэч, мой сваток. Маладое піва заўсёды шуміць (Я.Купала. Тутэйшыя). — Федароўскі: Маладое піва яшчэ шуміць. МАЛАДОСЦЬ — ДУРНОСЦЬ. Кажуць як прабачэнне дураслівасці дзіцяці або маладога чалавека. Бабка падняла яе [фотакартку]. Глядзіць, смяец- ца. Пазнала ўнука і ўнучку, гаворыць: — От жа гарэзнікі! Валя ўзбілася на калені Дзімку, ашчаперыла браціка за шыю... Маладосць — дур- асць... (В.Мыслівец. Выгнанне грэшнікаў). — Ляцкі: Маладосць — дурносць. МАЛАКО Ў КАРОВЫ НА ЯЗЫКУ. Колькасць і якасць ма/іака ў каровы залежыць ад таго, як яе кормяць. — Кажуць, малако ў каровы на язы- ку, — тварыла тым часам без паперкі жанчына. — Толькі не ў нашых кароў. Нашым хоць манную кашу тапчы ў рот, болей не даб'ешся (Л.Гаўрылкін. Катэдж з цёмнымі вокнамі). Малако ў каровы на языку. Наесца яна чарамшы — і малако аддае лясной цыбуляй, наскубецца дзяцеліны — малако салодкае, смачнае: п'еш не нап'ешся (В.Шырко. Хай людзі бачаць). У КАРОВЫ МАЛАКО НА ЯЗЫКУ. Колькі я табе даказвала, што ў каровы малако на языку... (І.Шамякін. У добры час). Дасціпнаму кіраўніку, які быў да рэформ ахвочы, сказалі раз у вочы, што ў каровы малако — на языку... (Э.Валасевіч. Змікіціў). — Прыказкі: У каровы малако на языку. МАЛЕНЬКАЯ СУЧАЧКА ЗАЎСЁДЫ ШЧАНЯ. Гл. Маленькі сабачка да старасці шчанюк (шчаня). МАЛЕНЬКІ САБАЧКА ДА СТАРАСЦІ ШЧАНЮК (ШЧАНЯ). Чалавек малога росту заўсёды здаецца маладзейшым за свае гады. — Ды не такое ўжо яно і дзіцянё, як табе здаецца... Хаця... Маленькі сабачка да ста- расці шчанюк... — Стась засмяяўся (А.Кудравец. Сачыненне на воль- ную тэму). Гавораць: маленькі сабачка да старасці шчанюк. Яе сябровак ужо даўно — прынамсі, на рабоце, у абставінах службовых, афіцыйных, называлі па імені і па бацьку, яна ж для ўсіх — і супрацоўнікаў, і аўта- раў, з якімі мела справу, заставалася Алачкай... (М.Герчык. Вяртанне да сябе) МАЛЕНЬКАЯ СУЧАЧКА ЗАЎСЁДЫ ШЧАНЯ. — Не такі ўжо й маладзенькі [муж]. З гэтае восені дваццаць шосты пойдзе, — варухнула звялымі, пасінелымі губамі Кася. — Маленькая сучачка заўсёды шчаня... Ці ўгадаеш па малым чалавеку, колькі яму год (В.Адамчык. І скажа той, хто народзіцца). — Янкоўскі: Маленькі сабачка да веку шчаня; Прыказкі: Маленькі са- бачка да веку цюцька; Маленькі сабачка да старасці шчанюк. МАЛЫ ЖУК, ДЫ ВЯЛІКІ ГУК. Гаворыцца з неадабрэннем пра таго, хто перабольшвае свае якасці, магчымасці. — Патрэбен ты мне, як хата са- баку! — Патрэбен не патрэбен, а, мабыць, не адмовіла б! — Малы жук, 122