лішняя марка не... Кось-кось, пакуль у аглоблі...» (П.Місько. Калянае лісце). Сілы фашыстаў на зыходзе, і ім трэба прыцягнуць на свой бок моладзь. За кім моладзь, за тым будучае. Вось і стараюцца... саюз пры- думалі: «Кося, кося, пакуль у аглоблі...» (Г.Васілеўская. Бывай, Групоў- ка). — Гэта яшчэ кветачкі, а ягадкі наперадзе! Нездарма ж у рай- спажыўсаюзе кажуць, што яму да трох не гавары. — Косю, косю, па- куль у аглоблі, а потым... (В.Праскураў. Святая сівізна). Ласкаю заўся- гды болей можна ўзяць, чым гвалтам. Кось-кось, ды ў аглоблі... Во так, так у разумных... (Б.Сачанка. Вялікі Лес). КОСЬ-КОСЬ, ПАКУЛЬ ЗА ГРЫВУ. [Стася:] Ведаю я тваё «пакуль што». Кось-кось — пакуль за грыву. Так? (І.Шамякін. Дзеці аднаго дома). — Насовіч: Кося, кося! Штоб толькі паймаць удалося; Прыказкі: Кось-кось, пакуль не ўхапіў за грыву; Кось-кось, ды й у аглоблі; Кось- кось, ды й за грыву. КОСЬ-КОСЬ, ПАКУЛЬ ЗА ГРЫВУ. Гл. Кось-кось (кося-кося, косю- косю), пакуль у аглоблі. КОСЮ-КОСЮ, ПАКУЛЬ У АГЛОБЛІ. Гл. Кось-кось (кося, кося, косю- косю), пакуль у аглоблі. КОСЯ-КОСЯ, ПАКУЛЬ У АГЛОБЛІ. Гл. Кось-кось (кося-кося, косю- косю). пакуль у аглоблі. КОШКУ Б'ЮЦЬ — НЯВЕСТЦЫ НАМЁКІ ДАЮЦЬ. Караючы каго-н. аднаго, тым самым палохаюць, папярэджваюць іншых. Сін.: Авечку стры- гуць, а баран дрыжыць. [Стары:] Слухай, а міністры мне дасталіся ўсе старыя? [Дружок:] Хочаце памяняць? Вы можаце каго-небудзь скінуць для постраху. Я іх па кругу пушчу, а вы мне толькі кіўніце — каторага, і я... Пярун ударыць аднаго, а баяцца ўсе. [Стары:] Кошку б'юць — ня- вестцы намёкі даюць. Добра, давай. Ты толькі называй — каторы хто (А.Макаёнак. Кашмар). — Рапановіч: Кошку б'юць, а нявестцы намёк даюць; Прыказкі: Ко- шку б'юць, а нявестцы наветкі даюць. КРАСА ПРЫГЛЯДЗІЦЦА, А РОЗУМ ПРЫГАДЗІЦЦА. Гл. Хараство (краса) прыглядзіцца, а розум прыгадзіцца. КРОПЛЯ КАМЕНЬ КРЫШЫЦЬ (ДЗЯЎБЕ). Частымі і настойлівымі дзеяннямі можна дасягнуць многага. — Але што з гэтага будзе, лістоўкай жа нічога не зробіш? — заглянуўшы ў вочы Казюку, запытала Адэля. — Кропля камень крышыць, — пераконваў Казюк каханку (П.Броўка. Калі зліваюцца рэкі). Спачатку начальства энергічна ставала на абарону маладога здольнага супрацоўніка, але, як кажуць, кропля камень кры- шыць... З цягам часу абарона рабілася ўсё больш вялай, няўпэўненай, з агаворкамі і нарэшце пала... (В.Блакіт. Усмешка Фартуны). Ты сказаў, я сказаў. Усе разам сказалі. Хаця б пра таго самага Слюнчанку, калі ён яшчэ быў у нас старшынёй сельсавета. Нябось, нешта б было. Кропля камень дзяўбе (Я.Ермаловіч. Піліп з Касцяніц). * І ўсё, што гаварыў Капейка, ападала на цвёрдае сэрца майго шва- груся, нібы кропля за кропляй на камень. Паслаць такога суцяшальніка к чорту — што ен зрабіў бы раней — Міхаць ужо не мог: кроплі рабілі сваё... (Я.Брыль. У Забалоцці днее). — Калька з лацінскай мовы: Gutta cavat lapidem. Аўтар афарызма — старажытнарымскі паэт Авідзій, які ў «Пасланнях з Понта» пісаў: «Кро- пля дзяўбе камень не сілай, а частым падзеннем». — Прыказкі: Капля па каплі і камень ламае. КРУМКАЧ КРУМКАЧУ ВОКА НЕ ВЫДЗЕЎБЕ Гл. Груган гругану вока не выдзеўбе. 111