Але я стары, мне гэта не страшна. Усё роўна, колькі вяровачцы ні віц- ца, а канец будзе. А ты яшчэ малады, табе яшчэ працаваць і праца- ваць... (М.Герчык. Вяртанне да сябе). ЯК ВЯРОВАЧЦЫ НІ ВІЦЦА, А КАНЦУ ПАЯВІЦЦА. Гэта ж многае з таго, чым займаліся Архіп Іва- нюк і Сцяпан Крэмнеў, паступова праяснялася, вырысоўвалася гісто- рыя з пачаткам і, мяркуючы ўжо па наяўных матэрыялах, канцом. Бо нездарма ж кажуць, як вяровачцы ні віцца, а канцу паявіцца (П.Кава- лёў. Падзенне Хвядоса Струка). КОЛЬКІ ВЯРОВАЧКУ НІ ВІЦЬ, КА- НЕЦ БУДЗЕ (ПАВІНЕН БЫЦЬ). За ўсіх адказаў Лабун: — Колькі вя- ровачку ні віць — павінен быць канец ёй (А.Пальчэўскі. Збітыя рогі). * Вярнуцца ёй [Паліне] у СД больш не давялося. Колькі б вяровачка ні вілася, канец мусіў быць (І.Новікаў. Дарогі скрыжаваліся ў Мінску). Хто ласы несумленна жыць — абавязкова кары не пазбыцца... Колькі вя- ровачцы ні віцца, а кончыку заўсёды быць? (Э.Валасевіч. Агульны інта- рэс). — Прыказкі: Колькі вяровачцы ні віцца, канец будзень. КОЛЬКІ (ЯК) ВАЎКА (ВОЎКА) НІ КАРМІ, А ЁН У ЛЕС ГЛЯДЗІЦЬ (ПАГЛЯДАЕ). Як ні старайся перамяніць сутнасць чалавека, яго прывычкі, якасці, яны абавязкова праявяць сябе. Сін.: Воўчы дух да лесу цягне. [Студэнт:] Бараню бедных людзей... Мой абавязак. [Гаспадыня:] Даруй, папраўлю... Не абавязак, а сам такі. З мужычых пялёнак узяла цябе, а колькі ваўка ні кармі — усё ў лес паглядае (У.Галубок. Ганка). Гэты «слуга божы», відаць, надумаў нешта нядобрае. Нездарма зноў зрабіўся дзікуном. Праўду кажуць людзі: як ваўка ні кармі, ён у лес глядзіць (Я.Маўр. У краіне райскай птушкі). У часе контратакі белякоў яны [былыя палонныя] і адкрылі фронт сваім нядаўнім саслужыўцам... Ваўка як ні кармі, а ён у лес глядзіць (А.Асіпенка. Лабірынты страху). Калі Пісар вечарам таго ж дня прыйшоў дадому, дзядзька Сцяпан ска- заў яму: «Як воўка ні кармі — ён у лес глядзіць...» (І.Капыловіч. Аблава). КОЛЬКІ (ЯК) ВАЎКА (ВОЎКА) НІ КАРМІ, А ЯГО Ў ЛЕС ЦЯГНЕ. Бач, што надумала? Кінуць жывога мужа, дзяцей, свякруху, якой, можа, тыдзень да смерці, і ляцець ці ў блізкі свет. Недарма ка- жуць: як ваўка ні кармі, усё адно яго ў лес цягне (І.Шамякін. Аксана). — Прабачце... Я забыўся, што сёння абяцаў падзяжурыць на электра- станцыі. Хлопец чакае, не магу, — апраўдваўся Барэйка. — Пусціце яго. Ваўка як ні кармі, а яго ў лес цягне... (М.Ваданосаў. У Баркоўскай пушчы). Тры гады [Анкуда] быццам мяняўся і не змяніўся, цішэў і не пацішэў. Колькі воўка ні кармі — у лес цягне (В.Карамазаў. Патайнік). Ах ты, прыватніцкая вантроба... А ўсё-такі правільна кажа народная прымаўка: як воўка ні кармі, а яго ўсё роўна ў лес цягне... (В.Дайліда. Мне — пару слоў). * Мне здалося, што ты нават у характары змяніўся... Адно ж аблічча ў цябе стала авечае, а нутро асталося воўчае... Як ты Радзецкага ні кармі, а ён у лес глядзіць... (І.Гурскі. У агні). Снедаю, жонка дагаджае, каб забыў учарашняе, прыганяе, каб еў, а я быццам той воўк — яго кормяць, а ён у лес пазірае (М.Кусянкоў. Жар пад прыскам). — Насовіч: Ваўка як ні кармі, усё ў лес глядзіць; Раманаў: Сколькі воўка ні кармі, а ён к лесу глядзіць; Прыказкі: Як ваўка ні кармі, а ён у лес пазірае. КОНСКАЯ МАТКА НЕ ЗДОХЛА. Гаворыцца пра каня як апраўданне, што ён не апошні на свеце і што няма чаго шкадаваць яго. Наста ехала самая апошняя, астаўшыся ззаду, і калі злезла з воза, Буланчык быў стаў, па- сля, павярнуўшы галаву, даў у хамут і, пачуўшы, мусіць, што палягчэла, пайшоў за возам... Ёй трэба было цяпер даганяць калёсы, бо. ні да каго другога не падсядзеш пад'ехаць: усе наперадзе... «Чорт бы не ўзяў Бу- 109