на днеракі Ляжаць шаломы Ілаты (В. Вітка - ТСБМ, V, 344). Шалома на чалавеку ўжо не было (У Арлоў. Каля дзікага поля - МКГ, 146). Там кладуцца ў pad галовы Полаўцаў паганых, 1 аварскія шаломы Шабляй пайічапаны (Я. Купала. Слова аб палку Ігаравым — 36. тв., V, 257). Нездарма сярод розных багоў, чые постаці ў шаломах і латах стаяць па баках храма, найбольшыя і найоліжэйшыя да ахвярнага агню яны, чые ногі схаваныя разьбяной сцяной калясніцы (В. Іпатава. Залатая жрыца Ашвінаў - АД, 11). Яна аднойчы бачыла яго [Дамарата] у аплеччы, латах, панцыры і пры суліцы, і калі ён зняў перад ёй свой шалом, княгіня ўздумала яго сабе гэткім жа далікатным і ў жыцці (В. Іпатава. Вяшчун Гедзіміна — АД, 378). Стракатая, смугастая група татар і строгая група мясцовых людзей: шаломы ў руках, белыя адзенні, цьмяны бляск кальчуг (У. Караткевіч. Хрыстос прызямліўся ў Гародні Выбр. тв., 257). Шальберы мн. Назва племені. А ваякі яны [войска] усе сусветныя: Там імагуты, й шальберы, I татраны упобач зравугамі; Там тапчакі і альберы (Я. Купала. Слова аб палку Ігаравым - 36. тв., V, 265). He даждаліся вы сільнага й багатага брата майго Яраслава з яго мнагавоямі з чарнігаўскімі ваякамі - з магутамі і з татранамі, і з шальберамі, і з тапчакамі, і з рэвугамі, і з альберамі (там жа, 242). Шальвары [ст.-бел. шаловары', укр. уст. шальвари', тур. selvar перс. selvar] мн. Шырокія штаны асаблівага крою, звычайна запраўленыя ў халявы; шаравары. Бліскучы ліф з абаяра — персідскага шоўку — ледзь закрываў вялікія грудзі, шальвары з той жа тканіны пачыналіся ніжэй пупка (В. Іпатава. Залатая жрыца Ашвінаў - АД, 169). Шальварыкі мн. Памянш.-ласк. да шальвары. Iякразу гэты момант з'явіўся ў дзвярах Алесь у мярэжанай — пад народны густ — сарочцы, сініх шальварыках і чырвоных кабціках (У. Караткевіч. Каласы пад сярпом тваім - КС, I, 48). Шаматон [ад фр. chömer - гультайнічаць] м. (разм.) Пусты чалавек; шалапут. Былы «шаматон і ферлакур важнецкі» жыў цяпер ледзь не суровым мніхам (У. Караткевіч. Каласы пад сярпом тваім - КС, I, 156). Шанак [ст.-бел. шанокь - адзінка вымярэння сыпучых рэчываў] м. Пасудзіна, якая служыла мерай сыпучых рэчываў. - За каго ты пакутуеш?.. За тых рабаўнікоў, якія ў твайго бацькі апошні шанак жыта выцягнулі... (К. Крапіва - Ск., 82). Шапавал м. Майстар, які вырабляе валеннем шэрсці капелюшы і іншыя рэчы. Адсюль, сталіца шапавалаў -Дрыбін, За небасхіл бягуць мае сляды (С. Гаўрусёў - ТСБМ, V, 348). А побач штурхалася другая палова: хлопчыкі з рэдкімі валасамі, рамізнікі, рамесніцкія вучні, шапавалы, галодныя павадыры мядзведзяў (У. Караткевіч. Зброя
Дадатковыя словы
зявіўся, найбліжэйшыя, шальварй
1 👁