справа da іх сіяцельства (У. Караткевіч. Каласы пад сярпом тваім КС, I, 90). [Куторга] (зляканы): Ваша благароднае сіяцельства! Найяснейшая карона! Да я толькі сабе жартаваў, - вось страшыў дурное дзяўчатка, каб яна прызволіла пайсці за мяне замуж (В. Дунін-Марцінкевіч. Пінская шляхта-Тв., 124). Сказка ж. Спіс, рэестр. Малым быўшы, сляпых вадзіў; А падросшы і сам брадзіў; He прыпісаны да сказкі, I піак жыву з божай ласкі (Ф. Багушэвіч. Кепска будзе! - Тв., 55). - Раздабыў усе паперы, запісаў мяне ў сказку... Што і бацька б, можа, шчэры He зрабіў такую ласку (там жа, 58). о Рэвізская сказка — спіс асоб, якія падлягалі абкладанню падушным падаткам (складаўся пры рэвізіі). Скальды мн. Ісландскія і нарвежскія паэты IX—XIII стст. Нашы скальды складаюць песні конунгам Даніі, Нарвегіі, Швецыі і Англіі (Л. Дайнека. След ваўкалака - МКВ, 407). Скамарох м. У Старажытнай Русі і ў пазнейшы час - вандроўны акцёр. Тут Хомка ўспомніў, што ў вёску прыехаў цыган-мядзведнік. Ён скуплівае малых медзведзянятак для скамарохаў (3. Бядуля. У дрымучых лясах — 36. тв. у 5 т., III, 265). Першае ўпамінанне аб скамарохах на Беларусі мы знаходзім у пропаведзях Кірылы Тураўскага (ХШ стагоддзе) («Беларусь» - ТСБМ, V, 153). Бацька, дзед і прадзед умелі іграць на скрыпцы і былі скамарохамі дляўсяе акругі (М. Гарэцкі - ТСБМ, V, 153). Адна з найбольш маляўнічых карцін спектакля паказвае выступленне вандроўных скамарохаў (У Няфёд - ТСБМ, V, 153)... збіраліся ў каміннай залі, каб.. паглядзець імпрэзы скамарохаў (В. Чаропка. Храм без Бога - Хр., 19). Ен [Браціла] уцёк са скамарохамі, вадзіў мядзведзя, іграў на гудку, мілаваўся з бессаромнымі маладзіцамі, піў мёд, a потым разам з сябрукамі забіў багатага латгала з-за грыўняў (Л. Дайнека. Меч князя Вячкі - МКВ, 12). Скапец м. Член фанатычнай рэлігійнай секты, якая ўзнікла ў Расіі ў канцы XVIII ст. і прапаведавала барацьбу з плоццю шляхам кастрацыі. [У Аляксандра-Неўскай лаўры Яленскі] стаў прыхільнікам фанатычнай секты скапцоў («Полымя» - ТСБМ, V, 156). Скарамангій м. Адзенне накшталт каптана для выхаду ў свет. Скарамангій Нікіфарава — карычневы, з бліскучай сярэбранай каймою, вісеў на ягоных плячах, як чужы (В. Іпатава. Залатая жрыца Ашвінаў АД, 210). Ірына ажывілася ўспомніўшы былое, і папрасілася ў кладавыя, дзе ляжалі скруткі тканін, сувоі карункаў, стаялі каштоўныя, шытыя золатам пантофлі былых уладальніц старадаўняга маёнтка, віселі дзібаджы, дзівіцісіі, скарамангіі (там жа, 213). Скарач м. Ручнік з доўгімі махрамі. Бярэ дзед скарач, канцыў вадзе мочыць, выкручвае, прылаўчаецца ямчэй па мухах секануць (Я. Ko
6 👁