Слоўнік архаізмаў і гістарызмаў (2007). С. М. Струкава

руку). - Якможна, графіня! (Аддае каробку). 3 днём нараджэння... Прабачце за сціплы прэзент... (К. Губарэвіч - ТСБМ, IV, 505). Прэзентаваць зак. і незак. (разм.). Паднесці (падносіць) у якасці падарунка; падараваць. - Ты не выскаляйся, а падумай добра. Чаму гэта.. [Аляксей Сцяпанавіч] прэзентаваў карасі нам, а не каму іншаму (М. Паслядовіч - ТСБМ, IV, 505). Прэзыдэнт м. Прэзідэнт. Людзі кажуць, што ён дужа амбітны, лезе ўверх! / абавязкова хацеў стаць камандантам, а калі не камандантам, то хоць-бы прэзыдэнтам, намейсца сябра, які зьнік... (М. Цэлеш. Пернікавае сэрца - ХБ, 201). Прэнг [ст.-бел. пренгерь, пренкгирь, пренкгерь', польск. pгуgierz ням. Pranger] м. Ганебны слуп - прылада для катавання. А са званіцы касцельнае арганістага сцягнулі, прызнаўся на прэнгу, што далі яму ксяндзы кулю срэбную асвячоную з пісьмёнамі і намовілі пагубіць князя беларусінскага (У. Арлоў. Кроніка Лаўрына Баршчэўскага - МКГ, 163). 3 Лотрам не жартуюць. Гэта прэнг, і «велля», і расплаўлены свінец у роце, а там і вогнішча... (У Караткевіч. Хрыстос прызямліўся ў Гародні - Выбр. тв., 200). Мечнік Гіаў Турай, дваццаць гадзін віснучы на прэнгу, безупынна не чытаў, а хутчэй выкрыкваў — ад нясцерпнага болю — спакуслівыя месцы з пісання (дорага дала б святая служба і ўвогуле царква, каб іх там не было) (там жа, 357). Варта было б заплюшчыць вочы, і восы сутарэнне, прэнг, на якім вісіць нагі, ненатуральна выцягнуты — наскі ног павернуты адзін да аднаго (там жа, 358). Прэпазіт [ст.-бел. препозить', лац. praepositus] м. Пачэсны тытул прыдворнага. П Прыдворны, звычайна еўнух, які праводзіў прыёмы ў Вялікім Палацы. He паспелі падаць чашы з арабскім шэрбетам — салодкімі скрылямі садавіны, палітымі замарожанымі ўзбітымі вяршкамі.., -якубег кіроўца двара і прашаптаў, штоў дом прыехаў намеснік прэпазіта Роберт і хоча бачыць коміта (В. Іпатава. Залатая жрыца Ашвінаў - АД, 204). Перавальваючыся, даклыпаў да памоста прэпазіт, паправіў складку на дыване, падняў руку, іўсё сціхла (там жа, 218). Прэфект [ад лац. praefectus — начальнік] м. Асоба ў Рыме, якая займала пасаду намесніка ў правінцыі. [Арыстос]: Га! мыслю, Як вас няволя збыдлячыла, вас, што У застоллі рымскага сеўшы прэфекта, Б'іцё віваты... (Я. Купала. Эрос і Псіха - 36. тв., VII, 83). [Арыстос]: цішэй! кажу! тут нявольнікаў поўна, Якія могуць данесці прэфекту Тваеўсе словы! (там жа, 87). 2. Загадчык, інспектар або настаўнік рэлігіі ў школе. А Ксёндз-прэфект: Я, будучы ў Полацку, і мая.. жонка.. прасілі ксяндза-прэфекта, каб не шкадаваў розгаў (Ян Баршчэўскі. Шляхціц Завальня — Выбр. тв