Магерка і мегерка [ст.-бел. макгерка, магерка, макерка', венг. magyar- венгр] ж. Круглая высокая або вялікая лёгкая лямцавая мужчынская шапка, якую раней насілі сяляне; род капелюша. За спінаю ўхлопца сядзелі двое мужчын у высокіх магерках з белай воўны (Л. Дайнека. Меч князя Вячкі - МКВ, 72). Тут былі і купцы, і рукамеслыя людзі ў магерках (У Арлоў. Дзень, калі ўпала страла - МКГ, 10). Світка на адно плячо, быццам рыхтуецца біцца на кулаках; магерка зухавата заламана назад (У Караткевіч. Каласы пад сярпом тваім - КС, II, 47). У барвяным зарыве здаваліся ружовымі белыя світкі, вайлакі і магеркіхлопцаў (там жа, 7). Каля чырвонага струменя вадамёта стаяў стары ў белай світцы і магерцы (У. Караткевіч. Зброя - 43, 357)...пільнае вока княгіні Еўны заўважала ўсё - і залатую ніту, абарваную ля вуха магеркі, і адтаптаную сярэбраную аблямоўку на плашчы, і нячышчаны брайцар (В. Іпатава. Вяшчун Гедзіміна - АД, 467). / тыя, хто найболый жаліўся, цяпер найбольш і славілі Гедзіміна, крычалі «Люба!» і магеркі ўверх падкідалі, калі князь вяртаўся ў замак (там жа, 468). Як патрабаваў звычай, прыйшліягоныя [Coxa] сябры на Сохаў двор, знялі магеркі (К. Тарасаў. Тры жыцці княгіні Рагнеды - ТЖ, 28). Адзеты [малады селянін] у вышываную сарочку, на плячах — світка з саматканага сукна, падперазаная поясам, на нагах - лапці з аборамі да каленяў, на галаве — магерка (С. Александровіч — ТСБМ, III, 78)...соцкі схапіў з галавы мегерку, нізка пакланіўся (А. Карпюк. Рэквіем - БД, 321). А Шапкі-магеркі'. Іграла флейта, гаманілі і спрачаліся мужчыны, паклаўшы побач шапкі-магеркі (В. Іпатава. Чорная княгіня - MX, 251). Магіканін [анг. Mohican, або індз. Mo-hi-konnius] м. Прадстаўнік аднаго з плямёнаў паўночнаамерыканскіх індзейцаў, што былі знішчаны заваёўнікамі. 0 Апошні з магікан [анг. the last of the Mohicans] - прадстаўнік якога-н. тыпу, што знікае. Мы тут — «апошнія з магікан»: усё яшчэ самі пячом хлеб. На лісці, Дубовым і кляновым (I. Шамякін. Непрыгожая - ЭСФ, 38). Магістр [ст.-бел. магистерь; ням. Magister лац. magister - начальнік, настаўнік] м. 1. Кіраўнік сярэдневяковага манаскага або рыцарскага ордэна. Безумоўна, шмат чаго не ведала [князёўна], напрыклад, магістраў нямецкіх крыжацкіх ордэнаў, але ў гэтых магістрах сам Сапега блытаўся (I. Шамякін. Вялікая княгіня - ВК, 52). - Вы паедзеце ў замак Вендэн да браццяў-рыцараў і магістра Венна, — спакойна, нібы гэта само сабой разумелася, сказаў комтур (Л. Дайнека. Меч князя Вячкі - МКВ, 210). «.. мы гатовыя, як і іншыя хрысціянскія каралі, за Вамі ваўсім ісці і прыняць каталіцкую веру, толькі б нас ніў чым не прыцяснялі нагаданыя каты, а менавіта магістры і браты» (В. Ina
Дадатковыя словы
магйстерь
2 👁