вала віно і мёд у кубкі Халадку і Грыкшу (Л. Дайнека. Меч князя Вячкі-МКВ, 94). Кіпаць м. (зневаж.) Даўнейшае прозвішча скупога мужыка, кулака. - / калі хочаш, каб увесь горад цябе па языках трапаў, каб усе ў цябе пальцамі торкалі і казалі: «Вось, кіпаць, мужык прагны, сябра, чулі, як шкадуе, як выручыць не згадзіўся?..», калі хочаш прытчай і наруганнем агульным быць — тады прыходзь праз тыдзень за другой паловай [збожжа] (У. Караткевіч. Хрыстос прызямліўся ў Гародні Выбр. тв., 35). Кіпчакі (кыпчакі, полаўцы) мн. Сярэдневяковая народнасць цюркскай групы (у X ст. займала тэрыторыю паўночна-заходняга Казахстана). - Нашы татары і пяць тысяч кіпчакоў сядуць у сядло, і я чакаю, князі, паны, намеснікі і старасты, поўнай адказнасці (К. Тарасаў. Пагоня на Грунвальд - ТЖ, 348). Кірмаш [ням. Kirmes з Kirchmesse] м. Прастольнае свята пры царкве, касцёле, манастыры. Кожны год на Міколу манастыр наладжваў кірмаш. 3усяго наваколля туды з'яджаліся паны, купцы, мяшчане.. На хорах спявалі суровыя манахі (А. Асіпенка - ТСБМ, II, 688). Кірха ж. Лютэранская царква. [Ізабэла:] - Гэта мой Вульфіл дзень і ноч думае пра ўсялякія сумныя рэчы — як лепей упрыгожыць кірху, колькі эмалі пойдзе на кожнае акно і ці будзе ён дастойны свайго імя (В. Іпатава. Залатая жрыца Ашвінаў - АД, 245). Кірэя [укр.] ж. Доўгі футравы мужчынскі плашч. А з-пад яру У кірэі казачай Хтось крадзецца (Я. Купала. Гайдамакі - 36. тв., V, 463). Кісет [ад перс. kisä - кашалёк] м. Тое, што капшук. Сядзім з дзедам Лявонам на маіх калёсах, курым з яго кісета пахучую махорку (В. Каваль - ТСБМ, II, 689). Кісцень [тат. kistän - кій] м. Даўнейшая зороя ў выглядзе кароткай палкі, на адным канцы якой падвешваўся металічны шар для нанясення ўдараў, а на другім была пятля для надзявання на руку. Запясце Корчака абвіваўра.мень кісцяня. Кісцень пагойдваўся. Калючы сталёвы шар, падобны на шышку дурнап'яну (У. Караткевіч. Каласы пад сярпом тваім — КС, II, 218). Пяцёра здаравенных ці то мужыкоў, ці то мяшчан у паддзёўках. У двух у руках шкворні, адзін з нажом, яшчэ два -з кісцянямі (У. Караткевіч. Зброя - 43, 334). Тэўтоны, як шалёныя, лезлі на вал, ды там сустракалі іх мячы і коп'і, рогвіцы і шастапёры, камяні і дубіны, сякеры і кісцяні (Л. Дайнека. Меч князя Вячкі - МКВ, 292). Кітайка [ст.-бел. китайка — гатунак шаўковай або баваўнянай тканіны; цюрк. Kytai] ж. Шаўковая тканіна. — Спачываць у мяне будзеш на пярынах двойчатых, пад чырвонымі кітайкамі (В. Ластоўскі. Пры
Дадатковыя словы
дурнапяну, зяджаліся, кйтайка, копі
5 👁