лодкае гарбаты (У. Глыбінны. Верасень - К, № 5-6, 94). Далёкі бераг пераліваўся на сонцы пярэстаю, цёмнаю, а іншай мясьцінай сьвятлейшаю зелянінаю, перабіванаю ўжо разнакалёрнымі, жоўтымі, чырвонымі й кармазынава-рудымі адценьнямі (там жа). Па еііных [фарэлі] бакох прыгожа вылучаліся пярэстыя палосіны, уздоўж усяго цела былі рассыпаныя, па бакох фіялетава-бражовыя й кармазынава-чорныя кропкі (там жа, 108). Карнет м. Асоба, якая мела першы афіцэрскі чын у кавалерыі і пагранічным войску дарэвалюцыйнай рускай арміі, роўны падпаручніку пяхоты. У шэсць гадоў царскі нябож узведзены ў чын карнета і залічаны ў лейб-гвардзейскі Гусарскі полк (У. Ліпскі. Невядомы: Аповесць пра Ігната Грынявіцкага - Н, 26). Каробачнік м. Тое, што і карабейнік. Неяк хадзіў быў каробачнік, дык здачы не было ў каробачніка за куплены бацькам ножык-сцізорык (С. Баранавых - ТСБМ, II, 644). Кароль м. Асоба, якая мела тытул манарха ў некаторых феадальных і буржуазных краінах. Апоўдні першага снежня вялікі князь Вітаўт на чацвёртай вярсце Люблінскага шляху сустракаў караля Уладзіслава Ягайлу (К. Тарасаў. Пагоня на Грунвальд - ТЖ, 221). Кароль, бясспрэчна, патрэбны, без яго нельга, няхай валадарыць, але ён сам па сабе, паны па сабе, у іх свае землі, у караля свае; панскія, шляхецкія кароль не кранае (там жа, 289)... наш слаўны кароль Стэфан Баторы таксама быўмадзяр (А. Карпюк. Белая дама- БД, 402). Дзікая іх [татараў] сіла ламала усё на сваім шляху, падбіраючыся да Еўропы, і трывожыліся каралі і герцагі, біскупы і просты люд (В. Іпатава. Залатая жрыца Ашвінаў - АД, 51-52). Як кароль ў паход выходзіў, Голас зычных труб праводзіў (Я. Купала. Як кароль у паход выходзіў... 36. тв., I, 403). А Кароль-валадарца. [Псіха]: Арэта-саколка Так ад мяне адвяла іх [служэбніц] да дому Майго айца, караля-валадарца... (Я. Купала. Эрос і Псіха - 36. тв., VII, 62). Каромысел м. і каромысла н. Драўляная дуга з выемкамі або кручкамі на канцах для пераносу на плячах вядзёр і іншых грузаў. [Жанчына].. паправіла каромысел на плячах і заспяшалася да калодзежа (П. Дудо — ТСБМ, II, 645). Я ішоў напярэймы чалавеку, які, не спяшаючыся, нёс на каромысле два вядры вады (А. Асіпенка — ТСБМ, II, 645). Карона ж. Галаўны ўбор з каштоўнымі ўпрыгожаннямі, які з'яўляўся знакам улады манарха, князя. Жыў ды быў найлюты цар, Той краіны ўладар. Ў залатой сваёй кароне Ён сядзеў на троне (А. Якімовіч ТСБМ, II, 645). Андрэй фон Стырлянд трымаў карону высока, узды
Дадатковыя словы
зяўляўся
3 👁