Газоўка ж. (разм.). Тое, што газніца. Бледная курыцца на сцяне газоўка (Я. Купала. Адвечная песня - 36. тв., VI, 26). У самай крайняй зямлянцы цьмяна гарэла пад столлю газоўка з артылерыйскай гільзы (А. Дудар - ТСБМ, II, 13). Ужо было цёмна. Пануры астрог цьмяна асвятляўся газоўкамі, ад гэтага вокны здаваліся сляпымі (Я. Колас ТСБМ, II, \3).Яна ад страхуўсяумлела. «Мо ён?» — падумала яна. Бярэ газоўку і нясмела падходзіць бліжай да акна (Я. Колас. Рыбакова хата - 36. тв. у 12 т., VIII, 170). Газэта ж. Газета. Газэту, добра, што выпісаў (М. Гарэцкі. У чым яго крыўда? - Р, 131). Гаіла [ст.-руск. гайло - заспакаенне] н. Заспакаенне. Таму жаніўся ён не па сэрцы, a na розуме, і ніколі не шкадаваў пасля аб тым, бо адразу трапіў ў мужы імянітыя, паступова прыйшло гаіла на спакутаваную душу (В. Іпатава. Залатая жрыца Ашвінаў - АД, 45). Гайдамак [укр.] м. Удзельнік народна-вызваленчай барацьбы на Правабярэжнай Украіне ў XVIII ст. [Гайдамака:] - Я штось не ўцяміў, што ён [Кабзар] спяваў пра гайдамакаў (Я. Купала. Гайдамакі - 36. тв., V, 438). Гайдук [ст.-бел. гайдук, ст.-руск. гайдукь — 1. Лёгка ўзороены воін, звычайна наёмны. 2. Пехацінец, егер (венг.)] м. 1. Узороены воін. Занадта мала было ў Забярэзінскага гайдукоў, каб абараніцца (В. Чаропка. Храм без Бога - ХБ, 109). [Завіша:] - Няма падстаў баяцца змроку: са мною гайдукі, хлопцы - каго хочаш змятуць з дарогі (М. Віж. Лабірынт Л, 135). Н Жаўнер, панскі слуга. А за ёю [Бандароўнай] тры гайдукі 3 голымі шаблямі (Я. Купала. Бандароўна - 36. тв., V, 85). Гэта быў Макар, адзін з панскіх гайдукоў (3. Бядуля. Салавей - Выбр. тв., 35). За ім [Салаўём] удагонку пусціліся гайдукі (там жа, 105). А потым [спявалі песню] другую, як малады Ваўкалака пайшоў адбіваць ў гайдукоў бацькавых валоў і не вярнуўся ў дом (У. Караткевіч. Каласы пад сярпом тваім - КС, I, 148). / у параўн. Крыху паводдаль пры паркане Стаіць вяндлярня, як гайдук Або манах які ў сутане, Сухі, высокі і без рук (Я. Колас. Рыбакова хата - 36. тв. у 12 т., VIII, 27). 2. Венгерскі пехацінец. А Хлапцы-гайдукі. I хлапцы-гайдукі, што выходжваюць коні, скакуна перад ганак выводзяць (В. Дунін-Марцінкевіч. Люцынка, альбо Шведы на Літве — Тв., 311). Гайдучы, прым. Які мае адносіны да гайдука. [Ваявода:] -Гэй, казача, ты, хаме,.. Браць мне торбу барсучу Iянчарку гайдучу (Я. Купала. Ваявода - 36. тв., Ill, 338). Гакен м. Нямецкая мера зямлі, 11,2 гектара. Яму хрыстбургскі комтур уручыў за гэта даравальную грамату, дзе было напісана, што
Дадатковыя словы
гайд^кь, узброены, ўзброены
3 👁