Скарбы народнай мовы (2005)

І.Я. Яшкін 3 ГАВОРКІ в. ШАЛАМЫ СЛАЎГАРАДСКАГА РАЁНА Як мы ў бежанцы хадзілі Рыскажу табе, Йван, як мы ў бёжынцы хадзші. Усё, як було. Атсіупаў нёміц ужо. На Проні, за пронным мастом бой быў. Нашы ціряз брод, кыла Красныя Слабады хацёлі прырваць хронт, каб у Чыстуй Лужы (y балоці) сыйдзініцца з пырцізанымі. Hi ўдалося ні пырцізаным аццюліцька ныжаць, каб прырвацца кы сваім, a нашым з-за Проні, тагб што нёмца дыгналі ды Сыжа i Проні, а тыл зыстаўся далёка. Ой, яй-жа богу, каб тады рванулі, то нёміц уцёк бы жаж за Няпрб i столькі б людзёй ш пыляглб зы Прапоськ, а тады i за Дынёпыр. Як стаў нёміц хронтым на Сажу, тады ён узяўся зы пырцізануў i зы людзёй, якея думылі, што хронт праскоча i усё вёрнуцца дамбу. Нёмцуў наёхыла у Шыламы многа. Сталі дзёлыць мост тэй пгго спалілі пырцізаны ў нас ны Пішчанцы. Спалі мы ў зімлянцы, што якую выкыпылі ны гародзі пад ліпуй. Бой пад Краснай Слабадой Пра бой пыт Краснуй Слыбадби рыскажу. Бой ішбу усю ноч, быу сінцябырь ці што. Мы выйдзім зь зімлянкі, то заріва там i бой ідзёць. Малшіся богу, каб нашым пумаглося. Сщх бой i ны заўтріга пы шляху з Прапоську вялі нашых сьшдацікуў у серых шынільках, худзёнькіх. А нёмцы ж тут пырыскармлітыя. У наж жа ні карбу, нііііччоггаа ні булб, усё паёллі. Вой мы аряшылі пайціць у лес. Па горых у Шылымах нёмцы нырысстуўнулялі пулямёты, каб глядзёць за ўсім. Нёкытырыя нашы ў кустох тутыцька хуваліся, думылі што скора будзя. Нашы тага i дзядзька, як ішлі на хронт, то пріказылі тут хувацца, ннііккууддыы няйцщь i ня вёріць нёмцым. У сваёй мёснысці - вы паны, вы усё тут знайіцця. Мы аряшьшіся пайцщь у лес. Нашы сусёдзі, ужо пыкыпалі бліндажы ў лёсі, жылі тамыка. Мы пашлі з клумыкамі г бабі Дуні (y канцы вуліцы) i пы вызярішчу панш ў кусты на Пажозі (рэчачка, левы прыток Пяшчанкі). А нёмцы пы гарё ёздзюць. У Сімнаццатым нёмпуў ні булб, там лес блізка. Людзі у кустах ныпрятылі лёну копы, пы капё ў топкіх мёстых. Пысядзёлі мы лі такёя капы, піріждалі i пашлі лі вітріка ў лес. Бліндаж быў с краю лі Гутароў (дзе Гутары жылі). Нашы сусёдзі пыдаліся далі ў балоты, а мы ў іхнім бліндажы нучувалі, варілі ў лёсі